Σε ένα σπίτι που ξεχειλίζει η αγάπη και η καλοσύνη γεννήθηκε η μικρή Γιασεμή. Το όνομά της κρύβει μια ιστορία και το άρωμα του γιασεμιού θα χαρακτηρίζει τόσο την ίδια όσο και τους οικείους της. Μητέρα της η Ελενίτσα, πατέρας της ο Περικλής και αγαπημένη της θεία η υπομονετική Μερόπη που αγαπά να παρασκευάζει αλοιφές και αφεψήματα.
Μεγάλωσε με όμορφες αναμνήσεις, πλάι σε ανθρώπους που την φρόντιζαν και την αγαπούσαν, παντρεύτηκε τον άνδρα που ονειρεύτηκε από παιδούλα, τον Κωνσταντή και η Λένια, ο καρπός του έρωτά τους είναι το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας μας, μιας ιστορίας που θα μας ταξιδέψει, θα μας συγκινήσει, θα μας πεισμώσει και θα μας κρατά συνεχώς σε αγωνία για τη συνέχεια.
…καθένας μας είναι μοναδικός στη διαφορετικότητά του απ΄ τους άλλους…
Ένα σημαδιακό όνειρο με την Παναγία, μια ρίψη του Τιμίου Σταυρού, μια παιδική εμμονή που ολοένα θεριεύει, το τσίμπημα μιας κόκκινης οχιάς, ένα ζευγάρι διαμαντένια σκουλαρίκια, το σημείωμα πίσω από ένα παράταιρο κοκκινωπό τούβλο, ένα συνωμοτικό, απαλό χάιδεμα στην παλάμη, ένας γάμος βγαλμένος από παραμύθι, το μαγαζάκι της γωνίας και ένα χαριτωμένο μωρό που σκορπά χαμόγελα χαράς, είναι το όμορφο καλωσόρισμα που επέλεξε η συγγραφέας για το βιβλίο της, λίγο πριν τους αναστεναγμούς που βρίσκονται μια ανάσα μακριά μας.
Το σκηνικό αλλάζει και ακολουθεί μια αναγκαστική φυγή από το νησί και η εγκατάσταση στη Θεσσαλονίκη, η Άσπα που θα προστεθεί στα πρόσωπα της ιστορίας, μια ευθανασία που θα φέρει κοντά δύο ανθρώπους, η επιθετική Άντρια που έχει αδυναμία στον πατέρα της, αλλά και ο παπαγάλος Χρύσανθος με την ξαφνική του εξαφάνιση.
Η Λένια μεγαλώνει, την χαρακτηρίζουν η δοτικότητα, η υπομονή και η υπευθυνότητα και ο καλός της χαρακτήρας δεν περνά απαρατήρητος. Η ζωή της έχει φυλαγμένα πολλά γεγονότα που θα την συγκλονίσουν, θα την αναστατώσουν, θα την πονέσουν, όμως σίγουρα θα υπάρξουν και οι στιγμές εκείνες που θα την ολοκληρώσουν και θα την γεμίσουν αγάπη, θαλπωρή και αγαλλίαση.
…τα συναισθήματα που νιώθουμε δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε κανέναν άλλον να τα μοιραστεί μαζί μας, εκτός αν είναι στ’ αλήθεια έτοιμος να τα αποδεχτεί, καλωσορίζοντας κι εμάς στη ζωή του…
Μια συγκατοίκηση που απαιτεί ανοχή, Ιώβεια υπομονή και καλοπροαίρετη διάθεση, ο νευροχειρουργός Άρης που λατρεύει το διάβασμα, η Άντρια που θα προκαλέσει ανατροπές στα σχέδια της μοίρας, οι ολιγοήμερες διακοπές στα Ζαγοροχώρια στη θέα της Δρακόλιμνης, η εμμονή μιας κακομαθημένης να ‘κλέψει’ δόλια κάτι που δεν της ανήκει, αλλά και μια εικόνα που σκορπά την θλίψη, θα αλλάξει τη ρότα της ήδη ταραγμένης ζωής της Λένιας και θα την προσγειώσει στην απρόσωπη Αθήνα.
Η καθημερινότητα μεταβάλλεται, η ζωή ερωτοτροπεί με θύελλες, αλλά η πρωταγωνίστριά μας είναι δυνατή και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της με κάθε κόστος. Η Αθήνα την αγκαλιάζει και της προσφέρει το εισιτήριο της ανωνυμίας για να χαθεί στο πλήθος. Στην καρδιά της φωλιάζει ο πόνος, τα αναπάντητα γιατί και η θλίψη, μα έχει μάθει να μην τα παρατάει…
Οι νονές Θάλεια και Μάρθα, πέντε άκαρπες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης, ο 45άρης χοίρος Μπεν, μια νέα μεγάλη απόφαση ζωής και ένα δεντρόσπιτο σε έναν γέρικο πλάτανο θα δώσουν τη σκυτάλη της ιστορίας στους τίτλους τέλους που πιστέψτε με είναι πολύκροτοι.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Αλεξάνδρας Συρίγου, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…αν κάποιος αξίζει να μπεις στην καρδιά μας και να σεργιανίσει στους μαχαλάδες της, τι σημασία μπορεί να’ χει ο τόπος κατοικίας κι εργασίας του;…
Πολλές φορές οι συμπτώσεις της ζωής δικαίως χαρακτηρίζονται σατανικές. Έτσι συνέβη και στην περίπτωση της Λένιας που μπορεί η μοίρα να μην της φέρθηκε έντιμα, όμως τα γιασεμιά που κατέκλυζαν τη ζωή της σε κάθε της δύσκολη στιγμή, της έδιναν δύναμη να συνεχίζει και την αίσθηση ότι ποτέ δεν ήταν μόνη.
Αν θέλω να είμαι δίκαιη, θα πω ότι η έλλειψη κεφαλαίων προσωπικά με κουράζει, όμως όλο αυτό αντισταθμίζεται, διότι τόσο η γραφή όσο και η υπόθεση του βιβλίου είναι ικανές να αντικρούσουν ότι αρνητικό μπορεί να προκύψει.
Πράγματι, η ανάγνωση είναι ευχάριστη παρά την έντονη συναισθηματική φόρτιση και το τέλος της ιστορίας δικαιώνει τον αναγνώστη για την επιλογή του.
Κατερίνα Σιδέρη
Λένια, μια ιστορία με όνομα, της Αλεξάνδρας Συρίγου | τοβιβλίο.net (tovivlio.net)