«Δεν νιώθω συγγραφέας. Διακατέχομαι απλά από τον έρωτα της πολύβουης μοναχικής σκέψης, που γεμίζει έγχρωμες πολυδιάστατες εικόνες και πολυεπίπεδα αισθήματα το μυαλό και την καρδιά μου. Κι όταν η σκέψη μου αποκτάει όγκο και κλέβει στοιχεία από την πραγματικότητα, νιώθω έντονα ότι θέλω να γράψω λέξεις. Λέξεις πολλές, που η λυτρωτική τους ροή δημιουργεί προτάσεις, παραγράφους, κείμενο. Τότε σκέφτομαι μόνον ότι πρέπει να πω αλήθεια. Τίποτα άλλο. Ούτε την Αθήνα που γεννήθηκα, ούτε τα χρόνια που σπούδαζα, ούτε τα χρόνια που δουλεύω ως δημοσιογράφος. Αυτά είναι η εμπειρία μου. Το μαγικό μου χαλί, με τη βοήθεια του οποίου προσπαθώ να ζωγραφίσω την ιστορία μου, τη διήγησή μου και να συνεχίσουμε το ταξίδι μαζί».