ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ – ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ – ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Συγγραφέας: Μάρθα Πατλάκουτζα
ISBN: 978-618-5240-52-3
Σελίδες: 448

Ο Άγιος Νεκτάριος βίωσε τιμές και τίτλους, μα και μια απίστευτη καταδίωξη, κατά την οποία έπρεπε να παλέψει με τις πολλές παγίδες που του είχε στήσει με τα όργανά του ο Πονηρός. Ο κόσμος της εποχής εκείνης τον χλεύασε, τον ειρωνεύτηκε, τον κατηγόρησε. Εκείνος, όμως, άντεξε τις πικρές συκοφαντίες, τις σκληρές απειλές, τις πρωτοφανείς ταπεινώσεις και τους άδικους κατατρεγμούς.

Με υπομονή και αντλώντας δύναμη από τον Θεό, ξεπερνούσε όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Με πίστη, με συνεχή προσευχή, με ταπείνωση και σιωπή, απέθετε πάντα την ελπίδα του για αποκατάσταση της αλήθειας μονάχα στον Κύριο.

Έδειχνε αγάπη και καλοσύνη σε όλους. Ήθελε με κάθε τρόπο να ωφελήσει τον άνθρωπο, όποιος και αν ήταν αυτός. Ακόμα και όταν οι άλλοι έκαναν λάθη, εκείνος όχι μόνο τους συγχωρούσε, αλλά επωμιζόταν το βάρος του σφάλματός τους αποδίδοντας το ατόπημά τους σε δική του υπαιτιότητα.

Και ο Κύριος τον δικαίωσε. Τον αγίασε, γιατί συγχωρούσε…

Η βιοτή του Αγίου είναι ένα απτό παράδειγμα καρτερίας και υπομονής, ένα μπόλιασμα ελπίδας για τον σύγχρονο άνθρωπο.

«Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεστε στον Θεό να σας δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και, αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε…»

Συγγραφέας: Μάρθα Πατλάκουτζα
ISBN: 978-618-5240-28-8
Σελίδες: 448

«Αν θέλεις, μπορείς να αγιάσεις και μέσα στην Ομόνοια», έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος. Και τούτα τα λόγια του τα έκανε πράξη στην ταπεινή του βιοτή αγαπώντας τον κάθε άνθρωπο ως αδελφό του.

Το ταξίδι του ξεκίνησε από τον Άγιο Ιωάννη της Εύβοιας και με πίστη και προσευχή βρέθηκε σαν σε όνειρο στα ευλογημένα Καυσοκαλύβια, όπου κι έλαβε το μοναχικό σχήμα. Ωστόσο, ο Θεός δεν τον κράτησε στο Άγιο Όρος. Του έδωσε μια ισχυρή αποστολή, αξιώνοντάς τον να δώσει την ασκητική του μάχη μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία.

Ο Γέροντας Πορφύριος δόθηκε με αγάπη, αυταπάρνηση και άκρατη ταπείνωση στην υπηρεσία του ανθρώπου, στην υπηρεσία του άρρωστου και του βασανισμένου. Για τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια λειτουργούσε στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεράσιμου στην Πολυκλινική Αθηνών της πλατείας Ομονοίας κι εξομολογούσε τις τυραννισμένες ψυχές. Με το προορατικό και διορατικό του χάρισμα βοήθησε να γιατρευτεί το σώμα και η ψυχή χιλιάδων πιστών. Ακόμα κι όταν αρρώστησε βαριά, συνέχισε να προσεύχεται και να στηρίζει με όλο του το είναι κάθε άνθρωπο που ζητούσε τη βοήθειά του.

Ως αληθινός Καυσοκαλυβίτης δεν ρίζωσε σε καμία καλύβη. Ρίζωσε, όμως, στις καρδιές των ανθρώπων ως ο άγιος της αγάπης, προτρέποντας όλους εμάς να είμαστε ένα, με κεφαλή τον Χριστό.

“Όταν θα φύγω, θα είμαι πιο κοντά σας.”