ΛΕΝΙΑ – ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ – ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ – ΜΕΡΤΖΑΝΗ

Συγγραφέας: Αλεξάνδρα Συρίγου
ISBN: 978-618-5240-54-6
Σελίδες: 506
Έκδοση: 2023
Διαβάστε απόσπασμα εδώ

Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για να χαρίσουν
απλόχερα αγάπη. Και κάποιοι άλλοι για να σπείρουν
τον όλεθρο και την καταστροφή.

Η Γιασεμή αγάπησε με πάθος τον Κωσταντή, μα τα βήματά του τον οδηγούσαν πάντα μακριά της. Εκείνη, όμως, δεν έπαψε στιγμή να περιμένει, γιατί ήξερε πως αυτό που ένιωθε δεν ήταν επιπόλαιο, πως αυτός ο άνθρωπος είχε καταλάβει μια θέση στην καρδιά της που κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να πάρει. Και πράγματι, σαν τα χρόνια πέρασαν, με πίκρες και με βάσανα, η μοίρα τους ένωσε με νήματα ανεξάντλητα στη φθορά του χρόνου. Μα τo πιο πολύτιμο δώρο που τους έκανε η ζωή, ήταν ο καρπός της αγάπης τους, η Λένια τους.

H Λένια γεννήθηκε μέσα από την αγάπη και όταν αποφάσισε να πορευτεί στη ζωή της με τον Άρη, πίστευε ότι θα είναι για πάντα. Όμως, μέσα σε μια στιγμή γκρεμίστηκαν αναπάντεχα όλα τα όνειρά της. Η Λένια απομακρύνεται από τη ζωή του αθόρυβα, δίχως μια λέξη. Εξαφανίζει καλά τα ίχνη της και χάνεται στην άλλη άκρη της γης. Γνώρισε ξανά τον έρωτα, την προδοσία, μα κανείς δεν στάθηκε ικανός να κερδίσει την καρδιά της. Ώσπου ένα μοιραίο ατύχημα θα φέρει ξανά τον Άρη στον δρόμο της…

Συγγραφέας: Άση Κιούρα
ISBN: 978-618-5240-53-0
Σελίδες: 467
Έκδοση: 2022

Μου μιλούσε για τη Γη της Επαγγελίας. Δεν ήθελα να φύγω από το νησί μου, όμως τον αγαπούσα πολύ. Έχασα το αγέννητο παιδί μας στα μέσα του ταξιδιού πάνω σε μια άγνωστη θάλασσα. Τον κατηγόρησα για πολλά. Υπήρξα σκληρή και άδικη μαζί του…

Μαζί με άλλους, ακολούθησα τη μοίρα των ανθρώπων μιας φτωχής πατρίδας. Τα άφησα όλα πίσω. Όσα αγάπησα, όσα νοσταλγούσα. Όμως δεν ξέχασα… Δεν ξέχασα ποτέ τα γεμάτα πόνο λόγια του πατέρα και της μάνας. Τα θλιμμένα μάτια όσων αγάπησα. Δεν ξέχασα ποτέ τις στιγμές του αποχαιρετισμού. Οι θύμησες με συντρόφευαν σε κάθε βήμα. Αυτές ήταν η δύναμή μου.

Δεν ζητιάνεψα χάρες. Ανθρωπιά και δουλειά ζητούσα. Να μαζέψω λίγα χρήματα και να γυρίσω πίσω… Δεν ήμουν μόνο εγώ… Μια οικογένεια γίναμε όλοι οι ξενιτεμένοι… Αν τα καταφέραμε; Ίσως. Μπορέσαμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, αν μπορείς να το πεις αυτό νίκη. Όμως ξεριζώσαμε από μέσα μας όλη την ξεγνοιασιά, την τρυφερότητα, το σπίτι της μόνης μας πατρίδας.

Τώρα, στα βαθιά γεράματα, γύρισα εδώ που γεννήθηκα, στον τόπο που με ανέστησε. Ψιθυρίζω «Ελλάδα» και τα μάτια μου πλημμυρίζουν δάκρυα, καθώς αντικρίζω για στερνή φορά το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας…

Όλα έγιναν για μια πατρίδα…

Συγγραφέας: Τσαβέα Ζωγραφιά
ISBN: 978-618-81634-8-5
Σελίδες: 454

Ανατολική Θράκη. Δύσκολα και τρομακτικά χρόνια πλησιάζουν απειλητικά τις ανυποψίαστες ζωές των Ελλήνων της περιοχής. Μέσα στις φλόγες του πολέμου γεννιέται ένας έρωτας που ακολουθεί τα χνάρια των ξεριζωμένων της πατρίδας που χάθηκε για πάντα. Ο Ρήγας δίνει στη Ζώγια μια υπόσχεση, πως ό,τι κι αν συμβεί, εκείνος θα γυρίσει.  Πρέπει να τελειώσει μια σημαντική αποστολή, τα όπλα πρέπει να παραδοθούν στα χέρια των αγωνιστών που πολεμάνε τον κατακτητή. Μα οι σφαίρες δεν επιλέγουν το στόχο τους με βάση την αγάπη… Οι δρόμοι τους χωρίζουν, οι τύχες τους αγνοούνται και το φεγγάρι κλείνει τα μάτια μπροστά στις σπαραχτικές παρακλήσεις και τα βάσανά τους…

Μόνη παρηγοριά της Ζώγιας το παιδί που έχει στα σπλάχνα της. Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος εκτελεστής της ευτυχίας… «Το παιδί σου πέθανε στη γέννα…», θα της πουν και θα της το αρπάξουν μέσα από τα χέρια. Πώς να αντέξει τον δεύτερο χαμό; Το δράμα του ξεριζωμού και της προσωπικής της μοίρας ξεκινά… Τα γιουρούσια των Βουλγάρων θα ξεκληρίσουν οικογένειες και οι γυναίκες θα γίνουν λάφυρο στα χέρια τους. Η μοίρα της Ζώγιας δεν θα είναι διαφορετική.

Το παρελθόν που δεν λησμόνησα, ένα παρελθόν που τόσο αγάπησα και ένα μυστικό που εκείνος δεν έμαθε ποτέ…

Συγγραφέας: Μάρθα Πατλάκουτζα
ISBN: 978-618-81634-0-9
Σελίδες: 493

Οκτώβρης 1922… Στις όχθες του ποταμού Έβρου στέκει ένα νεαρό κορίτσι με βρώμικα ρούχα και πρόσωπο βουτηγμένο στην απόγνωση. Πρέπει να περάσει το ποτάμι μαζί με την αδερφή της, το κάρο και τα ζωντανά.

Το ποτάμι της εναντιώνεται, παλεύει με νύχια και με δόντια αντλώντας δύναμη από το μοναδικό πράγμα που της έχει απομείνει από τη μητέρα της, ένα μικρό καθρεφτάκι, από «το δάκρυ της Θράκης». Μια νέα ζωή την περιμένει. Θέλει να βγάλει ρίζες. Η μοίρα έχει άλλη γνώμη.

Ορφανή από μητέρα, ξεριζωμένη από πατρίδα η Μερτζανή δεν σταματά να αγωνίζεται και να ξεπερνάει τον εαυτό της. Έζησε πολλά και λύγισε πολλές φορές αλλά κατάφερε να επιβιώσει χάρη στην αξιοπρέπεια και την τόλμη της.

Μερτζανή… κοράλλι σπάνιο, όπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που συνεχώς διώκεται.. ένας διωγμός που τέλος δεν έχει… Αυτή είναι η ιστορία της.