Περιγραφή
Σεπτέμβρης, 1916. Ο Βούλγαρος διοικητής των Σερρών διατάζει τους κατοίκους της Τζουμαγιάς να εγκαταλείψουν μέσα σε δύο ώρες τα σπίτια τους.
Η διαταγή βρίσκει την Αννού, κόρη του Βλάχου μεγαλέμπορου Σάντρου Ράσκου, ήδη δυο φορές ξεριζωμένη. Την πρώτη από την Τζουμαγιά, απ’ όπου έφυγε κρυφά με τον Τούρκο Φουρκάν, και τη δεύτερη από το Καβακλί της Ανατολικής Θράκης, όπου είχαν στήσει με τον Φουρκάν το σπιτικό τους.
Η Αννού με την οικογένειά της ακολουθεί το μακρύ καραβάνι των ξεριζωμένων στην καταναγκαστική πορεία θανάτου, χωρίς να ξέρει πόσες ακόμη ζωές τής επιφυλάσσει η μοίρα της να ζήσει.
Ένα κορδόνι ζωές ξηλωμένες αγαλιανά τον δρόμο τον μακρύ πήραμε. Για το πού κανείς δεν ήξευρε. […] Στην αρχή, ένα μοιρολόγι σιγαλό από γυναίκες ανέβαινε, ύστερα το πνιχτό αχολόι και το τροχάλισμα απ’ τις τόσες ρόδες απά στις πέτρες και των τόσων ποδιών το σούρσιμο κάθε άλλον θόρυβο τον κουκούλωσε. Οι κουβέντες έλειπαν…
Δύο χρόνια μετά, με τη συνθηκολόγηση των Βουλγάρων, η οικογένεια του Σάντρου Ράσκου είναι ελεύθερη να επιστρέψει στα πατρογονικά εδάφη. Όμως, η Τζουμαγιά δεν υπάρχει πια∙ τα πετρόχτιστα σπίτια έγιναν αναχώματα στο πεδίο βολής Άγγλων και Βουλγάρων.
Πόσες ακόμη απώλειες είναι γραμμένο να ζήσει η Αννού σ’ αυτή την αμφίβολη πορεία επιστροφής στα πάτρια;
κ. κ. (επιβεβαιωμένος ιδιοκτήτης) –
Είναι καθηλωτικό! Πραγματικά δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου!
Tzenetidou Evi (επιβεβαιωμένος ιδιοκτήτης) –
H “Ομηρία” είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που μιλά για τοπική ιστορία, αλλά με μια αύρα οικουμενικότητας. Πρόκειται για ένα μυθοπλαστικό τόλμημα ριψοκίνδυνο που δικαιώνεται από το ίδιο το αποτέλεσμα. Ντοπιολαλιές ανάκατες δίνουν ρεαλιστικά την εκρηκτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη Μακεδονία των αρχών του αιώνα και φωνή στους ολόγλυφους ήρωες. Η προσφυγιά, η φιλία, ο έρωτας, η μητρότητα, η οικογένεια, η πατρίδα και η εθνικότητα, είναι οι αξίες που αναδύονται από τις σελίδες του βιβλίου, πλεγμένες όλες σε ισορροπία και μέτρο, χωρίς εμπάθεια. Φωνές τραγικές εναλλάσσονται με το κωμικό που συχνά ενυπάρχει μέσα στο τραγικό και το δίκιο των λαών υπερισχύει έναντι των εθνικών συμφερόντων.
Ανδρέας Αλεξανδρίδης –
Ένα συγκλονιστικό ιστορικό μυθιστόρημα που ξυπνά καταχωνιασμένες μνήμες και κοιμώμενα ένστικτα. Η συγγραφέας μεταφέρει τον αναγνώστη σε μια Μακεδονία που βράζει σαν καζάνι και δοκιμάζει τους λαούς που σφάζονται στην ποδιά της με τρόπαιο την ίδια. Απίστευτο πάντρεμα γλωσσών, διαλέκτων και ιδιωμάτων, ανατριχιαστικές περιγραφές γεγονότων που συγκλόνισαν τη σερραϊκή γη και ρεαλιστική απόδοση χαρακτήρων, συμπεριφορών, εθίμων.
Καταπληκτικό βιβλίο, δεν το αφήνεις απ’ τα χέρια σου!
ΑΝΘΗ –
Μου άρεσε το βιβλίο αλλά κάπου με κούρασε η Βλαχο-Τουρική διάλεκτος και δυσκολευόμουν να το διαβάσω. Ξαναγύριζα πίσω να καταλάβω τι λέει.