Πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής του ένας άνθρωπος νιώθει να ξεχειλίζει η ψυχή και η σκέψη του από το αίσθημα της οργής, που συνήθως έχει προκληθεί από τις φρικτές πράξεις κάποιου τρίτου, ή, περισσότερων προσώπων και κατ’επέκταση από τις όποιες συνέπειες που προκύπτουν από εκείνες. Η αυτοδικία και μία επιτακτική ανάγκη/τάση για απόδοση της δικαιοσύνης μέσω της προσωπικής εκδίκησης όχι μόνο λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη, αλλά ”θολώνει” το μυαλό και την ορθή κρίση αυτού του ανθρώπου. Ναι, το θυμικό αναλαμβάνει δράση και βάζει σε ”καταστολή” την όποια λογική, κανόνες ηθικής, όπως και όποια μορφή φόβου, πιθανού δισταγμού, ίσως και αίσθησης ενοχής και των όποιων τύψεων συνοδεύουν εκείνη. Κι έρχομαι να σας ρωτήσω, μπορεί η οργή να ”οπλίσει” το χέρι ενός ανθρώπου και να προβεί σε πράξεις που την μόνη ευθύνη κανονικά έχει η δικαιοσύνη και οι ασκούντες αυτή;
”Βιαζόταν να ξημερώσει και να χαθεί πίσω από τις αχτίδες του χειμωνιάτικου ήλιου, ξεχνώντας το φρικτό συμβάν της νύχτας εκείνης. Ήταν ανήμπορη να το εμποδίσει και αυτό την πονούσε περισσότερο.”
Ένα βιβλίο που, αρχικά, -για άγνωστο λόγο- δεν το ”έπιανε” το μάτι μου, αλλά αποδείχθηκε μία πολύ καλή έκπληξη είναι το μυθιστόρημα της συγγραφέως Εύη Δουργούτη, με τίτλο ”Η ΟΡΓΗ ΠΟΥ ΜΑΤΩΝΕΙ ΤΗ ΜΕΡΑ”, το οποίο μπορεί να προπαραγγείλετε και αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Έξη. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που βασίζεται σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, δίχως να μετατρέπεται σε κάτι -με συγχωρείτε γι’αυτό που θα πω- μελό, ή, επιτηδευμένα γραμμένο με τέτοιον τρόπο ώστε να ”εκβιάζει” συναισθήματα και σκέψεις… Κάτι που το βρήκα άκρως θετικό, με δεδομένο διάφορα συγγραφικά τεχνάσματα που παρατηρώ όλο και συχνότερα το τελευταίο διάστημα σε κάποια βιβλία που διαβάζω κι έχουν το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όχι, η συγγραφέας δε ”σκοντάφτει” πάνω σε τέτοια εμπόδια και ”βαδίζει” με μία ιστορία που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι βγαλμένη από την αληθινή ζωή…
”Ορεινή Αρκαδία, Δεκέμβριος 1980
«Σταματήστε! Σταματήστε σας λέω!» ακούστηκε μία φωνή γεμάτη πανικό. «Νομίζω πως είναι νεκρή…»
Για λίγα λεπτά η απόλυτη ησυχία βασίλεψε στο μικρό ξέφωτο, ενώ οι ένοχοι έστεκαν αμίλητοι, μην τολμώντας να στρέψουν το βλέμμα τους στην άτυχη κοπέλα που κείτονταν λίγο παραπέρα λιπόθυμη, γεμάτη λάσπες και μώλωπες.
«Ορκιστείτε όλοι πως κανείς δεν θα μιλήσει. Θα ξεχάσουμε ό,τι έγινε σαν να μην συνέβη ποτέ».
Κάποιος, όμως, είχε ορκιστεί ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ. Τριάντα χρόνια μετά, θα παίξει με τον χρόνο σκαλίζοντας μυστικά που θάφτηκαν στο φως του φεγγαριού.” (Από το οπισθόφυλλο)
Η συγγραφέας ξεκινάει την εξιστόρηση της ιστορίας σε ένα παράλληλο ”ταξίδι” στο χρόνο και πιο συγκεκριμένα στο τώρα και στο παρελθόν των προσώπων. Άραγε, οι ”κύκλοι” του παρελθόντος πόση υπομονή μπορεί να δείξουν μέχρι να φτάσει η στιγμή για να ολοκληρωθούν; Και κυρίως, αυτή η ολοκλήρωση μπορεί να σημαίνει ότι το αθώο αίμα θα λυτρωθεί μόνο με αίμα, εκδικούμενο τους υπαίτιους του όποιου εγκλήματος; Ισχύει, δηλαδή, αυτό που λένε ότι το αίμα ”ξεπλένεται” μόνο με αίμα; Ποιος/οι, όμως, θα τολμήσει/ουν να σηκώσει/ουν στις πλάτες του/τους αυτό το βάρος; Κι αν ναι, με ποιον τρόπο; Όλα αυτά προσπαθεί και καταφέρνει να αναδείξει και να απαντήσει μέσω της παρούσας ιστορίας η συγγραφέας.
”Ένα μυστήριο που εδώ και χρόνια αναζητά τη λύση του. Μία αποκάλυψη που αποδεικνύει ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιον πραγματικά έχει στο πλάι του…”
Ρεαλιστικοί διάλογοι, αληθοφανείς χαρακτήρες προσώπων (πάντα στα πλαίσια της μυθοπλασίας) που μας γεννούν έντονα κι αντιφατικά συναισθήματα, γρήγορη και συνεχόμενη ροή γεγονότων, ηθικά διλήμματα, εύστοχος σχολιασμός της συγγραφέως γύρω από διάφορα ζητήματα μέσω των πράξεων/σκέψεων των προσώπων, ευνόητος λόγος της συγγραφέως, καθώς και ένα γενικότερο κλίμα μυστηρίου και καίριων ανατροπών, τόσων όσων ώστε να παραμένει ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού, μπορώ να πω ως συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με μία πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια της συγγραφέως που το αποτέλεσμα τη δικαιώνει. Εμένα το βιβλίο μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις και σας προτρέπω να το αναζητήσετε κι εσείς.
Καλή ανάγνωση
Κυριακή Γανίτη