«Δεν θα ’θελα με τίποτε να γίνω βάρος σε αυτούς που μ’ αγαπούν. Δεν έχω σκοπό να ζέψω κανέναν στο άρμα της ζωής μου».
Ο ρομαντισμός έχει εκλείψει σε μεγάλο βαθμό από την εποχή μας. Όμως, δεν παύει να υπάρχουν αρκετοί/ες υποστηρικτές/τριες του, που τον αποζητούν τόσο στην καθημερινότητά τους καί στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους, όσο καί στα βιβλία που διαβάζουν. Αιθεροβάμωνες; Εκτός πραγματικότητας; Νοσταλγοί του παρελθόντος; Αθεράπευτα αθώοι; Ονειροπόλοι; Μπορείτε να τους/τις αποκαλέσετε, όπως, επιθυμείτε, μα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οφείλουμε να τους/τις σεβόμαστε καί να αποδεχόμαστε καί τις δικές τους αναγνωστικές προτιμήσεις, ακόμη κι αν διαφέρουν παρασάγγας από τις δικές μας επιλογές. Εγώ, αν καί δεν ανήκω σε αυτήν την μερίδα του αναγνωστικού κοινού, δεν σνομπάρω ανάλογα μυθιστορήματα καί όποτε τύχει να φτάσει κάποιο στα χέρια μου, το διαβάζω με προσοχή.
”Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για να χαρίσουν απλόχερα αγάπη. Και κάποιοι άλλοι για να σπείρουν
τον όλεθρο και την καταστροφή.”
Μία ανάλογη ιστορία που συνδυάζει το αισθηματικό κομμάτι με εκείνο των ανθρωπίνων σχέσεων, μέσα από ένα κοινωνικό πλαίσιο, πάντα στα όρια του ρομαντισμού καί της αίσθησης που μας αφήνουν πιο παλιά μυθιστορήματα, είναι το βιβλίο ”Λένια Μια ιστορία με όνομα” που υπογράφει η συγγραφέας Αλεξάνδρα Συρίγου καί το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Έξη. Μία ιστορία σαν να είναι βγαλμένη από άλλη εποχή, μα η οποία διατηρεί αρκετά στοιχεία του σήμερα…
Τίτλος: Λένια Μια ιστορία με όνομα
Ναι, η Λένια επάξια γίνεται η πρωταγωνίστρια τόσο της ιστορίας, όσο καί του τίτλου του παρόντος μυθιστορήματος. Μία γυναίκα που έχει συγκεκριμένες εμπειρίες ζωής καί άλλα βιώματα που ”κουβαλά” στις πλάτες της, όπως τόσες καί τόσες γυναίκες, αλλά καί άνδρες, εκεί έξω. Σας παρακαλώ να μην σταθείτε τόσο στο όνομά της, αλλά στην ουσία καί τα νοήματα που προκύπτουν από την προσωπική της ιστορία. Όλα όσα μπορούν να σας διδάξουν καί όλα όσα θα πρέπει να αποφύγετε… Κι αυτό, διότι η Λένια θα μπορούσε να είναι η καθεμία ξεχωριστά απ’όλες εμάς στην πραγματικότητα…
Εκτιμώ, απεριόριστα, την ευγένεια, την όχι επιτηδευμένη ανωτερότητα καί την αξιοπρέπεια στους ανθρώπους. Άνθρωποι που πορεύονται, καθ’όλη την διάρκεια της ζωής τους, με αυτά τα χαρακτηριστικά καί δεν παρεκκλίνουν ακόμη κι αν θίγονται τα προσωπικά τους συμφέροντα, ή, θα πληγωθούν με τον έναν, ή, τον άλλον τρόπο. Για τέτοιους ανθρώπους θα μας μιλήσει η συγγραφέας μέσα από την παρούσα ιστορία. Άνθρωποι οικείοι σαν κι εμάς που δεν επέλεξαν πάντα την πορεία τους σε αυτό που λέγεται ζωή, μα έσφιξαν τα δόντια καί προχώρησαν μπροστά παρά τις όποιες αντιξοότητες. Άνθρωποι που η στάση τους μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση, ή, προς αποφυγή…
Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα άρτιο καί αρκετά καλογραμμένο μυθιστόρημα, που αν καί το διακρίνει μία πιο παλαιού τύπου γραφή της συγγραφέως, διαβάζεται αδιάκοπα δίχως να αποσπά κάτι την προσοχή μας. Ένα βιβλίο αφιερωμένο στους/στις λάτρεις του ρομαντισμού, που δεν χάνουν την ελπίδα τους καί κρατούν ζωντανή την αίσθηση πως μπορεί καί η ζωή τελικά να είναι ένα παραμύθι με ευτυχισμένο τέλος…
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.
Κυριακή Γανίτη
Vivliovamon
https://vivliovamon.blogspot.com/2023/12/blog-post_23.html