Συναρπαστικό, ξεχωριστό και καλογραμμένο. Η συγγραφέας με αφορμή το θρύλο της Μαύρης Πέτρας στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης, που τόσο μαγευτικά και συγκινητικά περιγράφει αυτή την αναλλοίωτη στο χρόνο περιοχή, συνθέτει μια δυνατή ιστορία αγάπης στο ξεκίνημα της μεγάλης πυρκαγιάς του 1917 που σημάδεψε την πόλη.
Εκεί , μέσα στην απόγνωση, στην αγωνία και στον πανικό, συναντιούνται η Έλλη και ο Μάρκος, που αργότερα και κάτω από τις τραγικές συνέπειες της πυρκαγιάς, στα ερείπια και στις στάχτες, συναντούν τον Άγγλο λοχαγό Τομ, τη θεία Ραχήλ και την οικογένεια του Μάρκου, που παίζουν σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις στη ζωή της Έλλης.
Με υπέροχη υπόθεση και καλοπλεγμένη πλοκή αναβιώνει την εποχή εκείνη, τις συνθήκες ζωής στην πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη, τα ήθη, τις συνήθειες των κατοίκων, των μικρασιατικών προσφύγων και του πολέμου της Κατοχής, με ολοζώντανες περιγραφές και ουσιαστικούς διαλόγους, που βοηθούν στη γρήγορη ροή της υπόθεσης, με πολλά γεγονότα, εξελίξεις και αναφορές σε σημαντικά ιστορικά συμβάντα (πυρκαγιά, πολέμους, διχόνοια) που εντείνουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως την τελευταία σελίδα. Ιδιαίτερα τονίζεται το σθένος των κατοίκων να προσπαθούν να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους, να ζήσουν και να προχωρήσουν μπροστά, προσπαθώντας για το καλύτερο για τους ίδιους και για τις οικογένειές τους.
Πρωτότυπο και ξεχωριστό μυθιστόρημα που παντρεύει το χτες με τις γνώσεις του σήμερα μέσω της Έλλης και του θρύλου της Μαύρης Πέτρας. Και δυο όμορφες παραγράφους η μια ως περιγραφή της Άνω Πόλης και η άλλη με ουσιαστικό νόημα: «Αυτό το γοητευτικό μωσαϊκό ιστορίας και παράδοσης, που αποτελούσε συνονθύλευμα πέτρας και πράσινου, μια δροσερή σοφίτα, καθώς είναι χτισμένη σε αμφιθεατρική διάταξη, απ΄ όπου μπορεί κανείς να κρυφοκοιτάζει όλη την υπόλοιπη πόλη και τον Θερμαϊκό αφ’ υψηλού». «Το ανεκπλήρωτο είναι αρρώστια , είναι ένα λάθος που πράττουμε καθώς αρνούμαστε να κάνουμε το βήμα προς την πραγματική ζωή. Ένα βήμα που απαιτεί προσπάθειες, συναισθηματικές επενδύσεις, ρεαλιστικούς κινδύνους. Είναι ένα «ψυχικό» βόλεμα, που μας παρέχει άπειρες δικαιολογίες, για να αποφύγουμε το επόμενο βήμα. Και τις περισσότερες φορές είναι απλά μια ιδέα που δημιουργήθηκε και μεγάλωσε κάτω από συνθήκες που ευνοούσαν τις ψυχολογικές ανασφάλειες της στιγμής εκείνης».
Βασιλική Μολφέση
Cretablog.gr