Η Άση Κιούρα, μας παρουσιάζει μια αληθινή ιστορία για την μετανάστευση των ανθρώπων εκείνων που με πόνο ψυχής άφησαν τον τόπο τους, άλλοι για λίγο και άλλοι για μια ζωή, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, έχοντας πάντα στην καρδιά τους σε περίοπτη θέση, την πατρίδα που άφησαν πίσω τους με πόνο ψυχής.
Η Γερμανία, η Αμερική ή οποίος άλλος προορισμός, φάνταζε στα μάτια τους ως εισιτήριο, ως εφαλτήριο για το μέλλον τους. Όλοι με δάκρυα στα μάτια και έναν κόμπο στο λαιμό, αποχαιρετούν τη μέχρι τότε ζωή τους και ανοίγουν πλώρη για άλλα λιμάνια, άλλοτε φιλόξενα και άλλοτε φουρτουνιασμένα.
Η ιστορία του Αναστάση, του Γιάννη, του Μουσταφά, του Δάνη και του Λευτέρη που φεύγουν για τη Γερμανία, είναι για κάποιους γεμάτη πόνο, κόπο, σκληρή δουλειά, υποτίμηση, φτώχεια και νοσταλγία. Κάποιοι θα κάνουν οικογένειες, κάποιοι έχουν ήδη μια οικογένεια αφήσει πίσω. Κάποιοι θα ορθοποδήσουν με αθέμιτα μέσα. Κάποιοι θα κοπιάσουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Άλλοι θα φανερώσουν τα πάθη τους, άλλοι θα επιστρέψουν και άλλοι θα μείνουν για πάντα δέσμιοι και μετανάστες.
Νέοι ορίζοντες ανοίγουν με το πλοίο ΠΑΤΡΙΣ, όπου μεταφέρει τους Έλληνες στο Έλλις Άιλαντ, το νησί των δακρύων και του φόβου και η Αμερική που φαντάζει άπιαστο όνειρο τους καλεί να την εξερευνήσουν και γιατί όχι να την κατακτήσουν. Πολλοί το τολμούν και το καταφέρνουν με μόχθο και σκληρή δουλεία, άλλοι δεν επιθυμούν να αποτελέσουν κομμάτι της νέας χώρας, ενώ με τον καιρό αφήνονται και απολαμβάνουν λίγη από την αίγλη της.
Η Ελένη, η Μάγδα, η Σοφία, η Ανδρομάχη, ο Αχιλλέας, η Μυρτώ αλλά και η Κατίνα και τόσοι άλλοι ήρωες θα μας κρατούν συντροφιά κατά την ανάγνωση του καλογραμμένου βιβλίου της συγγραφέως Άσης Κιούρα που κατάφερε και απέδωσε με περίτεχνο τρόπο τα συναισθήματα των μεταναστών αλλά και εκείνων που μένουν πίσω να περιμένουν και να αδημονούν για μια λέξη, ένα γράμμα ή για ένα ολιγοήμερο ταξίδι στα πάτρια εδάφη των αγαπημένων τους ανθρώπων.
Η Αμερική μιας άλλης εποχής αλλά και η Γερμανία που από τα ελληνικά χέρια κατάφεραν να αναστηλωθούν, θα φιλοξενήσουν τους Έλληνες που τα νήματα της μοίρας τους θα συναντηθούν, θα μπλεχτούν και θα τους κρατήσουν δεμένους μέχρι να αφήσουν την τελευταία τους πνοή, άλλοι στη ξενιτιά και άλλοι στην μάνα πατρίδα.
Τελικά, όσο μακριά κι αν ζεις, η ταυτότητα και οι ρίζες δεν αλλάζουν, αλλά αποτελούν την παρακαταθήκη του καθενός μας.
Πάντα επιλέγω να απομονώνω μια φράση από κάθε βιβλίο που διαβάζω για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο Για μια πατρίδα, επιλέγω την παρακάτω:
Τι είμαστε τελικά; Που ανήκουμε;
Μη στενοχωριέσαι. Εμείς έχουμε δύο πατρίδες. Αυτήν που πατάμε και αυτήν που κουβαλάμε μέσα μας…