“Ποτέ δεν είναι λάθος να περιμένεις την αγάπη. Στο τέλος πάντα έρχεται ακόμα κι αν περνάει μέσα από συντρίμμια. Έτσι κατακτιέται, με τις θυσίες που κάνεις για χάρη της.”
Το τελευταίο διάστημα δέχομαι έναν άτυπο ”βομβαρδισμό” από αισθηματικά μυθιστορήματα. Δεν γνωρίζω αν το σύμπαν επιθυμεί να μου στείλει κάποιο μήνυμα, ή, είναι μία τυχαία συγκυρία. Για να είμαι ειλικρινής, κατά το παρελθόν, αυτό ίσως να με ”ενοχλούσε”, όμως, με μεγάλη μου χαρά διαπιστώνω πως πλέον καί η εν λόγω κατηγορία βιβλίων τείνει να αποβάλλει λανθασμένα μοτίβα καί ”πρότυπα” καί να έχουμε στα χέρια μας βιβλία που τα διακρίνει ένας ορθός καί περιποιημένος λόγος καί ταυτόχρονα να εστιάζουν στην ουσία μέσω αληθοφανών ηρώων καί ηρωϊδων καί των όποιων καταστάσεων βιώνουν.
”Η Θάλασσα δεν ξεκουράζεται ποτέ, γιατί πάντα γυρεύει τον Ουρανό της.”
Ποια η Θάλασσα καί ποιος ο Ουρανός; Η απάντηση στην ερώτηση είναι η καθεμία καί ο καθένας από εμάς, που αναζητούμε τον έρωτα. Που δεν παύουμε να ελπίζουμε. Που περιμένουμε στωϊκά την εμφάνιση αυτού του ιδεώδους συναισθήματος στη ζωή μας. Η συγγραφέας Νανά Αλεξίου μέσα από το βιβλίο της, με τίτλο ”Η αγάπη άργησε να ξημερώσει” που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Έξη μας προσφέρει ένα δυνατό από άποψη συναισθημάτων αισθηματικό μυθιστόρημα που θεωρώ πως πείθει ακόμη καί τους πιο δύσπιστους/ες στο θέμα του έρωτα, όπως είμαι κι εγώ. ΄Ενα μυθιστόρημα που όσοι/ες το διαβάσουν θα μπουν -έστω κι ασυναίσθητα- στην θέση της Θάλασσας καί του Ουρανού καί σε μία αέναη αναζητήση της μίας από τον άλλον καί το αντίστροφο…
“Η Μανόλια ζούσε ακροβατώντας ανάμεσα στη δυσπιστία και στον έλεγχο. Είχε μάθει να ορίζει την καρδιά της με τη λογική. Ένιωθε ζωντανή, μέχρι που μια πρόκληση ήρθε να ανατρέψει τα δεδομένα της. Ο Στέφανος ήθελε να εκδικηθεί τον Αλέξανδρο, τον άντρα που του είχε κλέψει τη ζωή… Όμως, μόνο με τη βοήθεια μιας γυναίκας θα μπορούσε να το πετύχει και αυτή δεν ήταν άλλη από τη Μανόλια. Εκείνη μπήκε στη ζωή του ξαφνικά και γρήγορα μοιράστηκε μαζί του τον κόσμο της. Εκείνος έγινε κομμάτι του χρόνου της φέρνοντάς την αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό. Γιατί ο Αλέξανδρος δεν ήταν ένας συνηθισμένος άντρας, αλλά ο άντρας της ζωής της… μία μικρή χαραμάδα στο όνειρο. Όμως, τι θα συμβεί, όταν το όνειρο κλέψει την καρδιά της; Οι συνειδητές επιλογές της Μανόλιας θα την οδηγήσουν σε μια ανελέητη αναμέτρηση με ανομολόγητα μυστικά. Αλλά δεν ήταν η μόνη που κάτι έκρυβε. Και κάθε μυστικό έχει το τίμημά του…” (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Ο έρωτας μοιάζει σαν ένα άλλο σκανταλιάρικο παιδί που παίζει με όποιον/α έχει την τύχη, ή, την ατυχία να πέσει στις ”παγίδες” που στήνει, καρτερώντας υπομονετικά το επόμενο θύμα του. Όμως, πότε το θύμα γίνεται θύτης καί ο θύτης θύμα; Πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες; Άραγε, υπάρχει κάποιο δίχτυ ασφαλείας, ή, πρόκειται για μία ”μάχη” με ένα βέβαιο εις βάρος μας αποτέλεσμα; Αυτό θα το βιώσουν από πρώτο χέρι τα πρόσωπα του βιβλίου καί θα καταλήξουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα μαζί τους, αφού περάσουμε από τις διάφορες ”δοκιμασίες” που θα βρεθούν μπροστά μας είτε διευκολύνοντας, ή, δυσκολεύοντας την διαδρομή μας…
“Στον έρωτα όλα επιτρέπονται και όλα μπορούν να συμβούν. Αλήθεια και ψέμα γίνονται πρωταγωνιστές μιας ιστορίας όπου όσοι πιο πολλοί άνθρωποι υπάρχουν, τόσα πιο πολλά μυστικά σφραγίζουν για πάντα τις ζωές τους…”
Μπόλικη δόση έρωτα, προδοσία, μυστικά, πάθη, αντιζηλίες, προσποιητή μα καί αληθινή φιλία,αλλά καί ανιδιοτελής αγάπη καί συγχώρεση είναι μερικά από τα βασικά στοιχεία πάνω στα οποία θα στηριχθεί η συγγραφέας για να ξεδιπλώσει την ιστορία πάνω στο χαρτί. Με λόγο βαθειά αισθαντικό μέσα στην απλότητά του καί σε συνδυασμό με την άρτια σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων,τα μεστά καί γρήγορα κεφάλαια,τους ρεαλιστικούς διαλόγους καί το άφθονο οικείο λεξιλόγιο η συγγραφέας μας προσφέρει ένα ευκολοδιάβαστο, κατανοητό καί πλήρες από άποψη εικόνων, συναισθημάτων καί σκέψεων βιβλίο που μας κρατά όμορφη συντροφιά. Εμένα μου άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις καί το προτείνω καί σε εσάς.
Κυριακή Γανίτη