Όσα κι αν έχεις ζήσει..
Πάντα κάτι μένει
Που δεν εζησες…
Και μοναχα γιαυτό
Αξίζει να περιμενεις..
Έτσι προλογίζει το εξαιρετικό βιβλίο της η συγγραφέας Γωγώ Ψαχουλια και ειλικρινά πρόκειται για ένα βιβλίο με πολλές ανατροπές.
«Αν ήσουν εδώ» από τις εκδόσεις ΕΞΗ πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας
Το «Αν ήσουν εδώ», είναι ένα σύγχρονο, πολυπρόσωπο, αληθοφανές, βγαλμένο μέσα από τη ζωή μυθιστόρημα, ζωηρό με πολλές εντάσεις και αγωνία, αλλά και με πολλή συγκίνηση. Με δυνατές σκηνές που κόβουν την ανάσα, γρήγορη εξέλιξη πλοκής και συνεχείς, απρόβλεπτες ανατροπές μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Μιλάει για δυο κορίτσια αγνά, την Όλγα και τη Φιλιώ, που γνώρισαν την άσχημη πλευρά της ζωής από μικρή ηλικία. Τη βία σωματική και ψυχική, τον φόβο, τον απόλυτο εξευτελισμό. Μια αλλόκοτη μοίρα φρόντισε να συναντηθούν και να ενωθούν με μια φιλία αληθινή και δυνατή. Ο αγώνας τους για επιβίωση και η προσπάθεια να γλυτώσουν από μια ζωή μίζερη και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, τις οδηγεί σε πράξεις απελπισίας και σε ένοχα, θανάσιμα μυστικά που σφράγισαν τη φιλία τους με όρκους σιωπής. Αναγκάστηκαν να χωρίσουν, όμως, σήμερα, μετά από πολλά χρόνια, η ζωή για ακόμα μια φορά τους παίζει παιχνίδια και το μυστικό τους παρελθόν κινδυνεύει να αποκαλυφτεί. Αφορμή στάθηκε η απόπειρα αυτοκτονίας της δεκαεξάχρονης κόρης του Οδυσσέα Δανέζη, που επαναφέρει μνήμες ξεχασμένες που καραδοκούν να εκδικηθούν, να δικαιωθούν, να εξιλεωθούν. Το παρελθόν που τις στοιχειώνει, απειλεί ν’ αποκαλυφθεί με απρόβλεπτες για όλους, συνέπειες. Οδυσσέας: Ένας τραγικός πατέρας που βρίσκει τη μοναχοκόρη του μέσα σε μια λίμνη αίματος. Η είδηση της απόπειρας αυτοκτονίας αναστατώνει τη Χριστίνα και τη γυρίζει στο χθες. Χριστίνα: πιόνι της μοίρας, του έρωτα και των μυστικών, αποφασίζει να πάρει τη ζωή στα χέρια της, να εκδικηθεί, να διεκδικήσει και να κερδίσει όλα όσα της ανήκουν. Στην προσπάθειά της αυτή πιάνεται στην ίδια της την παγίδα. Κι εκεί που νομίζει πως έχει βρει το μονοπάτι για το φως, όλα ανατρέπονται και τυλίγεται ξανά σε μια πυκνή, αδιαπέραστη, ομίχλη.
Χριστίνα, Οδυσσέας, Δανάη, Όλγα, Φιλιώ: Τόσες ζωές παγιδευμένες σ’ ένα κύκλο μυστικών, όπου δοκιμάζονται οι αντοχές και τα όρια. Αθώοι και ένοχοι ζητούν λύτρωση σε μια περιπέτεια γεμάτη έρωτα και μίσος, φιλία και προδοσία, ψέματα και λάθη, ίντριγκες και δολοπλοκίες, θυσίες δίχως λογική και ένοχα μυστικά . Όλοι θα δοκιμαστούν. Θα αντέξουν; Θα τιμωρηθούν οι ένοχοι; Θα δικαιωθούν οι αθώοι; Θα έρθει η κάθαρση και ο λυτρωμός; Σας αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας, σ’ ένα ταξίδι γεμάτο αντικρουόμενα συναισθήματα και συγκινήσεις. Σε μια περιπέτεια γεμάτη με αγάπη, αλλά και μίσος, με έρωτα και προδοσία, με προσδοκίες και με απογοητεύσεις,
Αγάπησα την κάθε του ανατροπή, την κάθε του λέξη, όλους τους ήρωες. Μπραβο σας. Απο που εμπνευστηκατε; Που γράφτηκε αυτό το βιβλίο και με ποια συναισθηματική φόρτιση;
Το «Αν ήσουν εδώ» γεννήθηκε στο μυαλό μου, πριν από κάποια χρόνια, όταν ένιωσα έντονα την ανάγκη να αποτυπώσω στο χαρτί τις ιστορίες που για πάρα πολλά χρόνια τριγύριζαν μέσα στο μυαλό μου, αλλά λόγω πολλών επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, δεν είχα την ευκαιρία να τις γράψω. Η αρχική έμπνευση ήταν η αυτοκτονία ενός δεκαεξάχρονου κοριτσιού. Αυτή η τραγική είδηση «άναψε το φυτίλι» και έγινε η αφορμή να ξεκινήσω άμεσα. Η αλήθεια είναι πως με γέμισε με έντονα συναισθήματα, θεώρησα πως ήταν πολύ άδικο να χάσει τη ζωή του ένα νέο πλάσμα, χωρίς να υπάρχει πραγματικά σοβαρός λόγος. Το μυαλό μου και το πληκτρολόγιο, πήραν φωτιά, γιατί καθώς προχωρούσαν οι σκέψεις μου, έρχονταν στο νου μου και άλλες ιστορίες, κι άλλες, κι άλλες. Για πολλές μέρες κρατούσα σημειώσεις, έγραφα τοποθεσίες, χρόνους, ονόματα, έβαζα τις ιστορίες μου σε μια σειρά. Μετά άρχισα το μαγικό «ταξίδι» της συγγραφής. Έγγραφα καθημερινά χωρίς να μπορώ να σταματήσω. Κλεινόμουν κάθε πρωί στο γραφείο του σπιτιού μου, μ’ ένα φλιτζάνι καφέ και έγραφα μέχρι που να με πονέσουν η πλάτη και τα μάτια μου. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής, γινόμουν και λίγο ηθοποιός, αφού «έμπαινα» στη θέση κάθε ήρωά μου, σκεφτόμουν όπως εκείνος, ένιωθα όπως εκείνος, για να μπορέσω να αποδώσω τον χαρακτήρα του, τα συναισθήματά και να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά του και τις πράξεις του. Άλλοτε θύμωνα, άλλοτε λυπόμουν, άλλοτε χαιρόμουν, άλλοτε συγκινιόμουν, άλλοτε δάκρυζα, άλλοτε χαμογελούσα, άλλοτε ένιωθα δικαίωση. Όσες οι ανατροπές του βιβλίου, τόσες και οι ανατροπές στα συναισθήματά μου.
Το βιβλίο είναι ένας ύμνος στον έρωτα, στην αγάπη, μητρική, φιλική, ερωτική . Εσείς πόση αγάπη έχετε δεχθεί στη ζωή σας;
Υπήρξα από τους τυχερούς ανθρώπους, γιατί έχω εισπράξει το μεγαλύτερο αγαθό, την αγάπη, από την πρώτη στιγμή της γέννησής μου. Ήμουν το πρώτο παιδί σε μια πολύ μεγάλη οικογένεια με θείους, θείες, παππούδες, γιαγιάδες και όλοι τους μου πρόσφεραν απλόχερα την προσοχή και την αγάπη τους. Ευτυχώς, δεν με κακόμαθαν. Αργότερα, επίσης η αγάπη των φίλων μου, του συζύγου μου και των παιδιών μου ήταν πολύτιμη, και ήταν αυτή που με βοήθησε να ανταπεξέρχομαι σε κάθε δυσκολία, αλλά και που με στήριξε σε κάθε μου επαγγελματικό βήμα.
Ποια είναι η καθημερινότητά σας;
Ξυπνάω αρκετά νωρίς το πρωί, φτιάχνω έναν καφέ και καθώς χουζουρεύω σκέφτομαι και οργανώνω τη μέρα μου. Συνήθως ξεκινώ με γράψιμο, αργότερα ανταλλάσω τηλεφωνήματα και μηνύματα με αγαπημένα μου πρόσωπα, μαγείρεμα, καθώς είμαι μητέρα τριών παιδιών, αργότερα, ίσως έξοδος για ψώνια, λίγο διάβασμα, μουσική, βόλτα στην παραλία ή καμιά ταβερνούλα με φίλους.
Η Ελλάδα της κρίσης σας φοβίζει ή είστε αισιόδοξοι;
Αν και είμαι εκ φύσεως αισιόδοξο άτομο, όσον αφορά την κρίση πιστεύω πως δεν θα βγούμε εύκολα απ’ αυτό το σκοτεινό τούνελ. Θα ταλαιπωρηθούμε για πολλά χρόνια ακόμη. Δεν με φοβίζει, θλίβομαι όμως όταν βλέπω ανθρώπους που πραγματικά δεν έφταιξαν ποτέ σε τίποτα να βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, οικονομική και ψυχολογική, καθώς δεν διαθέτουν ούτε τα απαραίτητα και τους πνίγει η αδικία. Σίγουρα όμως, η Ελλάδα της κρίσης, κάποτε θα ανακάμψει. Μην ξεχνάμε πως έχουμε ζήσει πολύ χειρότερα, τουρκοκρατία, πολέμους, εμφύλιο κλπ και πάντα η Ελλάδα ξαναγεννιόταν απ’ τις στάχτες της. Απλώς, θα είναι δύσκολη και μακροχρόνια η πορεία μέχρι να γίνει μια νέα αρχή, με αθώα θύματα, μέχρι τότε, τα παιδιά μας.
Ποια ηρωίδα του βιβλίου σας άγγιξε περισσότερο;
Με άγγιξαν όλες οι ηρωίδες του βιβλίου μου γιατί αφ’ ενός είναι δημιουργήματά μου, αφ’ ετέρου, όλες είναι πολύ ανθρώπινες, έκαναν λάθη, ταλαιπωρήθηκαν, αγάπησαν, προδόθηκαν, πληγώθηκαν, εξευτελίστηκαν . Η πιο αγαπημένη μου ηρωίδα, όμως είναι η Όλγα γιατί ήταν πάρα πολύ ευφυής, εφευρετική, πεισματάρα, δυναμική. Αν και έπεσε θύμα του έρωτα, κατάφερε να ορθοποδήσει και παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες , οπλίστηκε με θάρρος και με θράσος για να οδηγήσει τη ζωή της εκεί ακριβώς που ονειρευόταν. Έφτασε στα άκρα προκειμένου, όχι απλά να επιβιώσει, αλλά και να κατακτήσει και να διατηρήσει όσα πίστευε πως της χρωστούσε η ζωή. Δεν μπορώ να πω περισσότερα για την Όλγα και για τον καθοριστικό ρόλο της, γιατί θα αποκαλύψω τον σημαντικό ρόλο της στην πλοκή του βιβλίου.
Ο συγγραφέας για να γράψει θέλει φαντασία ή έμπνευση;
Σαφώς χρειάζεται φαντασία πάνω απ’ όλα. Χρειάζεται η εμπειρία στη ζωή, αλλά και στο διάβασμα, καθώς επίσης, είναι απαραίτητη η καλή γνώση της γλώσσας. Από κει και πέρα, η έμπνευση έρχεται. Όταν υπάρχει φαντασία, αγάπη για το γράψιμο, υπομονή και επιμονή, με το που θα ξεκινήσει κανείς αυτό το «ταξίδι», η έμπνευση έρχεται σαν δροσερό αεράκι στην αρχή, συνεχίζει σαν ένας ούριος άνεμος και καταλήγει σε στρόβιλο συναισθημάτων, ιδεών, αισθήσεων. Αυτή είναι η έμπνευση και έρχεται πρόθυμα, αρκεί να την καλέσεις.
Σήμερα γράφουν πολλοί, τι είναι αυτό που ξεχωρίζει έναν συγγραφέα και ένα βιβλίο ;
Κάθε συγγραφέα τον χαρακτηρίζει πρώτα απ’ όλα το ύφος του, ο τρόπος που χειρίζεται την γλώσσα, ο τρόπος που σκιαγραφεί και «σκηνοθετεί» τους ήρωές του, οι λέξεις και οι εκφράσεις που χρησιμοποιεί για να αποδώσει τα συναισθήματά τους, το πλαίσιο μέσα στο οποίο τους τοποθετεί. Ένα βιβλίο για να ξεχωρίσει πρέπει να έχει δυνατή ιστορία, με ρεαλιστική αφήγηση, «αληθινούς ήρωες» έξυπνους και αυθεντικούς διαλόγους, απρόβλεπτες καταστάσεις, πολύ συναίσθημα, ίσως κάποιο απρόσμενο τέλος, πολλά χρώματα και περιγραφές ώστε οι ήρωες να ζωντανεύουν στα μάτια του αναγνώστη, πολλά μηνύματα, δικαίωση, γέλιο ή δάκρυα. Να είναι γραμμένο με τρόπο λιτό, κατανοητό, χωρίς κουραστικές περιγραφές και «επίπεδες» αφηγήσεις, ώστε να κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη ζωντανό, μέχρι και την τελευταία του σελίδα.
Διαβάζετε βιβλια και αν ναι ποιος συγγραφέας σας συγκινεί;
Διαβάζω πολύ από την πρώτη τάξη του Δημοτικού. Ξεκίνησα τότε με τη Μαίρη Πόπινς, μια ιστορία που με μάγεψε και μ’ έκανε να λατρέψω το διάβασμα και να το συνεχίσω φανατικά, με τους κλασσικούς για να καταλήξω να λατρεύω τον Βίκτωρ Ουγκώ και τον Χεμινγουέι από τους ξένους. Από τους Έλληνες, είναι τόσοι πολλοί οι αγαπημένοι μου συγγραφείς, που δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Ο καθένας έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο να μιλάει στην καρδιά μου. Δεν θα ήταν δίκαιο και για τους υπόλοιπους να αναφέρω μόνο έναν.
Τι θα λέγατε σε έναν νέο που γράφει και προσπαθεί να βρει εκδότη;
Να ακολουθεί την καρδιά του γράφοντας πρώτα για τον εαυτό του, να αγαπήσει και να πιστέψει το έργο του, να είναι επίμονος και εργατικός, να έχει υπομονή και να κάνει σοβαρή και προσεκτική έρευνα αγοράς μέχρι να καταλήξει στον κατάλληλο εκδότη. Δεν μπορεί κανείς να εμπιστεύεται το πνευματικό του παιδί οπουδήποτε. Αν το έργο του είναι πραγματικά αξιόλογο, σίγουρα θα τον βρει κάποτε τον δρόμο του.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Πολλοί τίτλοι θα ταίριαζαν στο βιβλίο της ζωής μου, ανάλογα με τα γεγονότα και με τα συναισθήματα που με κατακλύζουν σε κάθε φάση. Σ’ αυτή την περίοδο της ζωής μου, θα διάλεγα τον τίτλο «Τα όνειρα δεν κοιμούνται ποτέ».
Που μπορεί να σας βρει κάποιος αναγνώστης;
Μπορεί να με βρει είτε στο σπίτι μου, να γράφω ή να διαβάζω, ή ν’ ακούω μουσική , ή σε κάποια βόλτα μου στην παραλία γιατί λατρεύω τη θάλασσα, στο e-mail μου gogopsachoulia@yahoo.com , στην επίσημη σελίδα του «Αν ήσουν εδώ»: https://www.facebook.com/an.isoun.edo/ και φυσικά στο προφίλ μου στο facebook.
Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες του περιοδικού statusvoice.gr;
Επειδή όπως προανέφερα «τα όνειρα δεν κοιμούνται ποτέ», το μήνυμά μου στους αναγνώστες σας είναι να κάνουν όνειρα, να τολμούν να τα αγγίξουν, ακόμα και αν φοβούνται το «ταξίδι» ή την αποτυχία. Γιατί η ζωή μας είναι ένα ταξίδι. Κι εμείς είμαστε καράβια φτιαγμένα ν’ αρμενίζουμε. Όταν ένα καράβι είναι συνεχώς αραγμένο στο λιμάνι, σίγουρα δεν κινδυνεύει από τίποτα. Χάνει όμως όμορφα, συναρπαστικά ταξίδια, χάνει καταγάλανα νερά, χάνει τα παιχνίδια των δελφινιών, χάνει τροπικά νησιά και πανέμορφα τοπία. Γι’ αυτό να μην φοβούνται να φλερτάρουν με τα πέλαγα. Άλλωστε, όπως είπε ο Ναζίμ Χικμέτ « Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα».
Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασιου
www.statusvoice.gr