Το νέο πόνημα της Μάρθας Πατλάκουτζα δεν είναι μόνο ένα μυθιστόρημα χαρακτήρων και μια απλή αφήγηση της ζωής ενός ανθρώπου.
Πρόκειται σαφέστατα για ένα ψυχογράφημα που εντριφεί στην ψυχή του κεντρικού ήρωα, του Κωσταντή, με σκοπό να αναμοχλεύσει τις μνημες του, τις σκέψεις του, τα κίνητρα που τον ώθησαν στο να κάνει συγκεκριμένες επιλογές στο διάβα της ζωής του, τα θέλω του που προσπάθησε να τα κάνει πράξη, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και την προσπάθειά του να χαλιναγωγήσει τον άκρατο εγωισμό του, ένα γνώρισμα του χαρακτήρα του που πολλές φορές δεν τον άφηνε να δει καθαρά και τον έστρεφε σε λανθασμένες επιλογές.
Επίσης το μυθιστόρημα αυτό περιγράφει τη διάθεση του ανθρώπου να ζήσει, να γευτεί τους καρπούς της ζωής με όποιο κόστος. Λίγη σημασία έχουν οι συνέπειες, αφού το πιο σημαντικό είναι να ζούμε την κάθε στιγμή, την κάθε εμπειρία και να την απολαμβάνουμε στο έπακρο. Γιατί πολλές φορές άλλα έχει ορίσει η μοίρα για μας όμως το μερτικό του ο καθένας στη χαρά και στην ευτυχία μπορεί να το κουμαντάρει μόνο ο ίδιος.
Η ζωή του Κωσταντή καθόλου ρόδινη δεν είναι. Έχει κυρίως φουρτούνες και καταιγίδες αλλά και μπουνάτσες και απανεμιές. Και χάρη στην αφοπλιστική και ρέουσα γραφή της συγγραφέα παρασέρνει τον αναγνώστη στο διάβα της.
Το βιβλίο κυλά σαν παραμύθι, έχει ένταση, γρήγορο ρυθμό, κορυφώσεις και υφέσεις. Ποικίλα τα συναισθήματα που προκαλούν στον αναγνώστη τα παθήματα του Κωνσταντή.
Συμπόνοια, αγαλλίαση, χαρά, λύπη, λύτρωση.
Από την γέννησή του ήδη βιώνει τη δύσκολη πλευρά της ζωής, καθώς η μάνα του πεθαίνει στη γέννα και ο ίδιος αναγκάζεται να μεγαλώσει χωρίς το χάδι της και στερημένος από τη μητρική αγκαλιά.
Την αγάπη τη βρίσκει στη γιαγιά Καλλιόπη που στέκεται βράχος δίπλα του στα εύκολα και στα δύσκολα να τον συμβουλεύει. Τον εγωισμό του τον κληρονομεί σίγουρα απ’ τον πατέρα του και τον συντροφεύει σε όλη τη ζωή του. Μεγαλώνοντας δείχνει μια κλίση προς τη θάλασσα, τη ναυτική ζωή και τα καράβια όμως δεν είναι σίγουρος τι θέλει να κάνει στη ζωή του. Μεγαλώνει παρέα με τα γεγονότα της Ιστορίας της Νεότερης Ελλάδας που πλέκονται με μαεστρία με την πλοκή.
Δυσκολεύεται να χαλιναγωγήσει τα πάθη του, τα θέλω του και τον εγωισμό του αλλά στο τέλος καταλαβαίνει ότι αυτό που θα τον κάνει ευτυχισμένο είναι να ζήσει, να γεμίσει εμπειρίες, να περιπλανηθεί ανά τον κόσμο.
Έτσι, από το 1960, αρχίζει ένα οδοιπορικό με μαθήματα και εμπειρίες ζωής. Φεύγει μετανάστης στη Βαυαρία όπου κάνει πολλά για να επιβιώσει, ύστερα βρίσκεται στο Βέλγιο να δουλεύει σκληρά στα ανθρακωρυχεία της Λιέγης. Πολύ δύσκολες συνθήκες εργασίας και ζωής. Όμως δεν το βάζει κάτω γιατί και πάλι υπερισχύει η περηφάνια του και ο εγωισμός του να τα καταφέρει.
Ήθελε πάντα να νιώθει σημαντικός. Τρεφόταν απ’ αυτό και δεν άφηνε την ανασφάλεια να τον κυριεύσει. Επίσης, ζούσε για τον έρωτα. Κάθε φορά που ερωτευόταν, θέριευε ο εγωισμός του. Έκανε και ντόμπρες φιλίες, κάποιες όμως τον στιγμάτισαν πολύ. Μια γυναίκα, η αρχόντισσα Αιμιλία, παίζει καταλυτικό ρόλο στη ζωή του και ο εγκυβωτισμός της ιστορίας της δίνει άλλο αέρα στο μυθιστόρημα.
Επόμενος σταθμός Άμστερνταμ και μετά Παρίσι.
Εκεί οι μοίρες ορίζουν για αυτόν να συναντήσει τον πραγματικό έρωτα, την αληθινή αγάπη. Δεν ξέρει όμως πώς να τον χειριστεί και δειλιάζει.
Αναμετριέται με τα θέλω του και τους δαίμονές του, όμως δεν καταφέρνει να τους νικήσει και ουσιαστικά δεν βλέπει την αγάπη. Την προσπερνά και αυτό τον στιγματίζει.
Επαναπατρίζεται και εκεί συνειδητοποιεί πως μια είναι η μεγάλη αγάπη, η πλανεύτρα, η θάλασσα και ακολουθεί το πεπρωμένο του και γίνεται ναυτικός.
Η ζωή του ναυτικού περιγράφεται από τη συγγραφέα στις πραγματικές τις διαστάσεις με πιστότητα, αλήθειες, με τις ωραίες και τις δύσκολες στιγμές της. Το ίδιο συμβαίνει και με τα ιστορικά γεγονότα που διατρέχουν το χρόνο. Δίνονται σε σωστές αναλογίες χωρίς να κουράζουν τον αναγνώστη. Και στο τέλος ο πρωταγωνιστής, που δεν έχει μάθει να ονειρεύεται, έρχεται αντιμέτωπος με το όνειρο. Και κάνει τα πάντα για να το πραγματοποιήσει. Θα τα καταφέρει;
Έντονα ατμοσφαιρικό, γήινο μυθιστόρημα που διαβάζεται σαν παραμύθι. Η ζωή του Κωσταντή άλλοτε έντονη και άλλοτε ήρεμη κυλάει πότε αρμονικά και πότε ορμητικά και ταξιδεύει τον αναγνώστη στα άδυτά της. Του διδάσκει πολλά, του μεταδίδει μηνύματα αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι τον ωθεί να ζήσει. Έντονα. Με όποιο κόστος.
Έλια Κουρή
https://writersgang.com