Τα πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν στο εν λόγω βιβλίο είναι αρκετά. Ο Νίκος, με τα μεγαλεπήβολα σχέδια, το πολύ μυαλό που θεωρεί ότι διαθέτει και τον εγωισμό στα ύψη. Ο επιστήμονας Φαίδωνας που εργάζεται στο πλάι ενός καταξιωμένου επιστήμονα. Η Αναστασία, ένα μαγικό πλάσμα που έχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια. Η Λευκάτη μια κακιά μάγισσα που έχει στη δούλεψή της τη Μέλισσα, μια άκακη νεαρή. Ο άδολος και συνάμα δοτικός Βασίλης. Η Κατερίνα που χάνει ξαφνικά τον άνδρα της και ο νερουλάς Αυγέρης που κρύβει επιμελώς την πραγματική του ταυτότητα από τους περισσότερους νησιώτες.
Μαζί τους, θα γνωρίσουμε και άλλα πρόσωπα που και εκείνα με τη σειρά τους θα συνδράμουν στην ιστορία και όλοι μαζί θα δημιουργήσουν το συνονθύλευμα του βιβλίου της Μαρίας Χίου.
…τα καλύτερα ταξίδια ξεκινούν μετά από ναυάγιο…
Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η Μέλισσα και το ταξίδι της, αναμοχλεύονται με τα υπόλοιπα πρόσωπα μεταγενέστερα και σε δύο χρόνους ο αναγνώστης θα προσπαθήσει να συγκεράσει τα κομμάτια και να βρει τον συνδετικό τους κρίκο.
Η παραίσθηση που συμβαίνει κάθε φορά που ο ήλιος αγγίζει το πρόσωπο του Νίκου, η ιστορία ενός άτυχου αρουραίου, ένα άγαλμα δεμένο πισθάγκωνα και η χρυσή ρίζα ή η θαυματουργή ροδιόλα, μια ανακάλυψη εργαστηρίου που θα φέρει πολλά προβλήματα είναι οι πρώτες καταγραφές του βιβλίου που μαζί με τον θάνατο της Αναστασίας, προβληματίζουν τον αναγνώστη για τη συνέχεια.
Η Αναστασία πλέον αναπαύεται στο μικρό ησυχαστήριο. Ο θάνατος που συγκλόνισε τους γονείς της αλλά και την μικρή κοινωνία, είναι χωρίς ταυτότητα.
Ατύχημα ή αυτοκτονία;
Ποιος είναι σε θέση να απαντήσει;
Ποιος ευθύνεται;
Οι επιστήμονες από την Αθήνα που παρακολουθούσαν την κατάστασή της;
Ο αρραβωνιαστικός της Νίκος;
Ή μήπως τα παιχνίδια του μυαλού της;
Άκακη φυσιογνωμία που είχε χάρισμα να ακούει και να βλέπει πράγματα στα οποία δεν συμμετείχε. Για κάποιους η τρελή του χωριού, για κάποιους άλλος ένα αρρωστημένο πλάσμα, δέσμιο στα κρυφά και άδυτα μονοπάτια του μυαλού της. Ένα είναι σίγουρο, για τον Βασίλη η Αναστασία ήταν ένα πλάσμα αγαπητό, με καθάρια ψυχή που έπρεπε να ζήσει!
…τα αστέρια είναι τα αδέρφια των ανθρώπων! Είναι και αυτά καμωμένα από αριθμούς και σκόνη…
Οι τρείς περίεργες και συνάμα άγνωστε λέξεις «Κονξ Ομ Παξ», ένας κώδικας πρόσβασης που εξακολουθεί να είναι σε ισχύ, ο διωγμός καταξιωμένων επιστημόνων από τη θέση τους, τα περίπλοκα πειράματα εργαστηρίου, μια ταλαιπωρημένη κούκλα που κρύβει αλήθειες, το ποροφάραγγο των αρχαίων ή αλλιώς η μαύρη τρύπα του διαστήματος, ο μύθος της σπηλιάς του Πλάτωνα και τα μαθηματικά του, Riemann αναμοχλεύουν το μακρινό παρελθόν με το παρόν και σκιαγραφούν το σκηνικό του βιβλίου.
Μια λαθραία εισβολή, το ταξίδι της Μέλισσας με τον δάσκαλο στην Ιταλία, το ταξίδι της Κατερίνας και της Τούλας στη Σάμο για αναζήτηση στοιχείων, ένα πτώμα σε αποσύνθεση, μια μάνα που άσκοπα περιμένει τηλεφώνημα από τον γιό της, ένα πείραμα για χάρη της ανθρωπότητας και το δάγκωμα ενός ποντικού, οδηγούν την ιστορία προς το τέλος της, με τους ήρωες να έχουν λυτρωθεί από πάθη και ενοχές.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Μαρίας Χίου, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…όταν είναι μεγάλος ο δρόμος της επιστροφής, η παρέα τον κάνει ευκολοδιάβατο…
Λάτρεψα τη μορφή του Βασίλη, χάρηκα όταν ο Νίκος αποφάσισε να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος, λυπήθηκα για τον άδικο χαμό της Αναστασίας και πόνεσα για όλους εκείνους που δεν κατάφεραν να απαγκιστρωθούν από τα συνειδησιακά τους βαρίδια. Τελικά, τα χειρόγραφα της Μέλισσας, κατάφεραν να φτάσουν στα σωστά χέρια και να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση τους.
Κατερίνα Σιδέρη
Τα χειρόγραφα της Μέλισσας, της Μαρίας Χίου | τοβιβλίο.net (tovivlio.net)