Ένας δυνατός τίτλος βιβλίου που συνάδει απόλυτα με μια δυνατή ιστορία ανθρώπων που δοκιμάστηκαν, αγωνίστηκαν, πόνεσαν, απώλεσαν, δικαιώθηκαν, αλλά και αγάπησαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους.
Ο Ηλίας και η Νόπη, ένα ζευγάρι ποντιακής καταγωγής, μένει στην Κοκκινιά και έχουν μια κόρη, την όμορφη Σοφία, 18 χρονών. Τον Οκτώβριο του 1940, θα ταξιδέψουν στη βόρεια Ελλάδα για τον γάμο του ανιψιού τους και η ζωή τους αλλά και η ζωή όλων των Ελλήνων θα διαγράψει μια πορεία σε έναν δρόμο κακοτράχαλο, γεμάτο πόνο, δάκρυα και πόλεμο που δε έχουν φανταστεί.
Η Σοφία είναι ερωτευμένη με τον Στέφανο, τον όμορφο δάσκαλο που ποτέ δε λείπει το χαμόγελο από τα χείλη του και σκέφτονται να αρραβωνιαστούν τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους. Όμως τα γεγονότα του πολέμου τους προλαβαίνουν και τους παρασύρουν στη δίνη τους.
Τα ποντιακά έθιμα, το λάλεμαν, η σκάφη και το λούσιμο της νύφης, τα μπαξίσια και ο αφέντης του χωριού Λάμπης Γκίκας, ο αιμοβόρος, βίαιος και ψυχρός καβαλάρης, θα μονοπωλήσουν τη ζωή της Σοφίας άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα κατά την επίσκεψή της στους συγγενείς τους. Ο Λάμπης, ζει με τον 15χρονο γιο του Άγγελο που ευτυχώς δεν έχει καμία σχέση με τον πατέρα του, ενόσω η γυναίκα του Βασιλική, τους έχει προδώσει. Η Σοφία θα γίνει η δεύτερη γυναίκα του, θα φυλακιστεί στο αρχοντικό του και θα υπομένει χωρίς να μπορεί να αντιδράσει όλες του τις ορέξεις και τις βιαιότητες που αφήνουν σημάδια τόσο στο κορμί όσο και στην αμόλυντη μέχρι πρότινος ψυχή της.
Στο πλάι της Σοφίας στα σταθούν εκτός από τον Άγγελο, η στοργική παραμάνα του σπιτιού Βάγια και η Αρετή, μητέρα της Βασιλικής που αμέσως θα αναγνωρίσει τα σημάδια κακοποίησης στο νεανικό γυναικείο σώμα.
Ένας γάμος δια της βίας, το πλέξιμο, οι νίκες στην Κορυτσά, το Αργυρόκαστρο και το Τεπελένι, η συνθηκολόγηση όμοια της ταπείνωσης, η φανέρωση μιας ψεύτικης αλήθειας, μια δύσκολη εγκυμοσύνη, η νεραΐδα Μυρτώ, η ομάδα δράσης «Εμπρός», τα παιχνίδια της μοίρας, ο ήρωας δάσκαλος, ο Γιάννος και η αποκάλυψη που λυτρώνει μια μάνα από τη ντροπή, το μοναστήρι της Παναγίας της Μυρτιάς, ο πλάτανος του χάρου, η ομορφότερη χριστουγεννιάτικη κάρτα και η παραδειγματική τιμωρία μερικών από τους ενόχους, πιστέψτε με, δε θα αφήνουν κανέναν αναγνώστη ασυγκίνητο.
Ο Στέφανος, πηγαίνει στον πόλεμο, μάχεται με τον εχθρό και μαθαίνει την πικρή αλήθεια για την αγαπημένη του, που την καταδικάζει στην καρδιά του, χωρίς να αφήσει περιθώρια απολογίας, φυλακίζοντας της αγάπη που της είχε, βαθιά στα άδυτα της ψυχής του. Η ζωή όμως είχε άλλα σχέδια για το ζευγάρι που κάποτε έδινε όρκους και τώρα ζουν απομακρυσμένοι…
Η κοινή μοίρα του άλλοτε ζευγαριού, κρύβει στους κόλπους της πόνο και άδικο. Τα σχέδια εξόντωσης αθώων ψυχών, οι υποσχέσεις καρδιάς, οι αποφάσεις που κουβαλούν πόνο ψυχής, η επιστροφή στην καταρρακωμένη Κοκκινιά, η αφωνία από το μεγάλο σοκ, η ποινή της εικοσαετής κάθειρξης, η κατάθλιψη, μια πόρτα που ανοίγεται μετά από χρόνια, αλλά και ένας γάμος στο παρεκκλήσι των φυλακών θα δώσουν το δικό τους στίγμα στην πολύκροτη και περιπετειώδη ιστορία.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας:
…είναι κάποιες φορές στη ζωή, που οι άνθρωποι, όσο πλούσιο λεξιλόγιο κι αν έχουν, δεν μπορούν ν’ αρθρώσουν κουβέντα. Δεν υπάρχουν λέξεις κατάλληλες, που ν’ απορροφούν από μόνες τους τούς κραδασμούς της απελπισίας και του πόνου, λόγια που να μπορούν να σηκώσουν το βάρος της σημασίας τους χωρίς να κόβουνε στα δύο την ψυχή…
Συνταξιδιώτες της Σοφίας και του Στέφανου, είναι η Κατερίνα, ο Θανάσης, η Θάλεια, η Αντιγόνη, ο Κοσμάς και ο Ορέστης που θα σημαδέψουν ανεξίτηλα τις αναμνήσεις τους και θα τους προσφέρουν απλόχερα αγάπη και στήριξη σε κάθε ευκαιρία.
Οι ήρωες πασχίζουν για ένα καλύτερο αύριο σε μια ελεύθερη Ελλάδα, υπομένουν, εμπλέκονται σε περιπέτειες και προσπαθούν να βγουν αλώβητοι ξανά στο φως, έχοντας παραμάσχαλα την ελπίδα.
Κλείνοντας την παρουσίαση για το ανατρεπτικό και ξέχειλα συναισθηματικό αυτό υπέροχο βιβλίο που ο τίτλος του είναι η υπόσχεση που έδωσε η Σοφία σε ένα κομμάτι του εαυτού της, θα ρωτήσω… Τι λέτε, την τήρησε;
Κατερίνα Σιδέρη
Περίμενέ με θα γυρίσω, της Έφης Καγξίδου & της Λίνας Σπεντζάρη | τοβιβλίο.net (tovivlio.net)