Κάποιοι είχαν στεγαστεί στα υπόγεια των καμένων σπιτιών τους, διατηρώντας έτσι την ψευδαίσθηση ότι δεν χάθηκαν όλα. Η Έλλη, με δάκρυα στα μάτια από τις αναθυμιάσεις που έφερνε ο αέρας, συνέχισε την περιπλάνησή της, στις στάχτες της Σαλονίκης.
Μύριζε καμένο, στάχτη… είχε κι αυτή τη συννεφιά πάλι που ήταν μόνιμη εικόνα τελευταία στο Δάσος των Παραμυθιών… Η Στελλίτσα Ζαχαρίτσα χάζευε από το παράθυρο τον αναβρασμό που επικρατούσε σήμερα έξω… η ημέρα του Προμηθέα! Θα το είχε ξεχάσει αλλά η έντονη μυρωδιά της φωτιάς την έκανε να αφήσει το διάβασμα και να επικοινωνήσει με την Μένη (Ωραία Κοιμωμένη), η οποία όλα τα έβλεπε από το παλάτι της στον λόφο. Πώς το ξέχασε; Τέτοια μέρα αναβιώνει ο Προμηθέας την ημέρα που προσφέρει στους ανθρώπους τη φωτιά και ξεχύνονται όλοι στο Δάσος, μικροί μεγάλοι και χαίρονται, παίζουν, ψήνουν, φτιάχνουν παιχνίδια μαζί της. Μα η φωτιά σαν έχει τον δικό της έλεγχο, μόνο δεινά φέρνει… Κι ο άνθρωπος δυστυχώς δεν μπορεί πάντα να τη δαμάσει!
Το μάτι της έπεσε φευγαλέα πάνω στον πάγκο όπου είχε αφήσει το βιβλίο που διάβαζε… και σταμάτησε εκεί! Τι σύμπτωση! Από μια φωτιά ξεκίνησαν όλα και σε αυτήν την ιστορία! Άλλη μια καταστροφή από αυτές τις πύρινες γλώσσες.
Θεσσαλονίκη 1917. Πάνω από τον Θερμαϊκό κρεμόταν μια ασημένια ομίχλη, δημιούργημα του καπνού που έφερνε ο βαρδάρης και των αχτίδων του ήλιου που προσπαθούσαν να διεισδύσουν ανάμεσά του. Ο Μάρκος στράφηκε προς την καιόμενη ακόμα πόλη και συνέχισε να κοιτά αμίλητος τη φωτιά.
Ο Μάρκος, η Έλλη, ο λοχαγός Τομ Μπλάιθ, η κυρά-Χρυσή, η Ραχήλ, η Κατερίνα… αυτά τα πρόσωπα τη συντρόφευαν αυτές τις μέρες. Μια ιστορία που παντρεύει το παρόν με το παρελθόν και που αυτό το πάντρεμα αλλάζει για πάντα τις ζωές των ηρώων. Η Έλλη βρίσκεται εγκλωβισμένη στο παρελθόν, ένα παρελθόν που θα γαντζωθεί πάνω της, εκλιπαρώντας για βοήθεια και διεκδικώντας την προσοχή και τον έρωτά της… Τα χείλη του την είχαν αγκαλιάσει τόσο σφιχτά, που ένιωθε να πονά, ένας πόνος τόσο ευχάριστος, που δεν ήθελε να τελειώσει. Σε λίγο, απρόθυμα, ανασήκωσε το πρόσωπό του. Ακούμπησε το μέτωπό του πάνω στο δικό της, κρατώντας για μια στιγμή την ανάσα του, πριν βρει το κουράγιο να την αφήσει και να απομακρυνθεί χωρίς κουβέντα.
Η Έλλη επιλέγει να ζήσει το παρελθόν μετά από πολλούς δισταγμούς και να αφεθεί στις προσταγές του και η μοίρα θα παίξει τα δικά της παιχνίδια. Γι αυτό σου λέω, καλή μου, το ανεκπλήρωτο είναι αρρώστια, είναι ένα λάθος που πράττουμε καθώς αρνούμαστε να κάνουμε το βήμα προς την πραγματική ζωή. Ένα βήμα που απαιτεί προσπάθειες, συναισθηματικές επενδύσεις, ρεαλιστικούς κινδύνους. Είναι ένα ψυχικό «βόλεμα»…
Έτσι το παρελθόν γίνεται το δικό της παρόν και δε θα υπάρχει πια γυρισμός. Κι ο αναγνώστης στροβιλίζεται μαζί της με αυτά τα δεδομένα, παρασύρεται σε αυτόν τον ρυθμό και ζει όλες τις αγωνίες και τα πάθη μέχρι που έρχεται η γαλήνη, η λύτρωση. Οι φλόγες χόρευαν στον δικό τους ρυθμό καταβροχθίζοντας άπληστα τα ξύλινα θηράματά τους. Χαμογέλασε συγκρατημένα. Μια γωνίτσα μέσα του είχε αρχίσει να ζεσταίνεται. Μια πρωτόγνωρη ικανοποίηση γλύκανε την ψυχή του!
Άφησε το βιβλίο δίπλα της στον καναπέ, ακόμη μουδιασμένη από την ανάγνωση του τέλους. Η μυρωδιά της φωτιάς κάλυπτε κάθε σημείο του σπιτιού· μα είναι ημέρα αφιερωμένη στην προσφορά της σήμερα, γιατί μελαγχόλησε; Είναι όμως η ίδια αυτή φωτιά που όσο προσφέρει, τόσο κακό μπορεί να φέρει… πόσες ψυχές να σβήσει… Στο βιβλίο περιγράφονται οι καταστροφές, οι ζημιές… μας θυμίζει όμως και τα θύματα, μας μεταφέρει την απόγνωση… Μα έχει και τόσο ΖΩΗ, ΑΓΑΠΗ, ΕΡΩΤΑ, ΘΥΣΙΑ… Δεν τολμούσε να κινηθεί. Αν άλλαζε θέση, ακόμη και αν τολμούσε να αναπνεύσει, ίσως… ίσως χανόταν αυτό το όνειρο!
Η ζωή πρέπει να πάει μπροστά, να συνεχίσει…
***
Θα ήθελα να ευχαριστήσω το koukidaki, τις εκδόσεις Έξη και τη συγγραφέα Άννα Φωτίου για το υπέροχο ταξίδι! Για παρθενικό βιβλίο, άριστη προσπάθεια, οπότε ο Κακός Λύκος ούτε που θα ρίξει βλέφαρο σήμερα… Ισορροπημένο πόνημα, καλή δομή, τα ιστορικά στοιχεία ενσωματώνονται επιδέξια στην πλοκή… αν κάτι μου έλειψε ίσως κάποιες περιγραφές και βάθος παραπάνω. Το βιβλίο σε παρασύρει, έχει υπέροχη ροή. Μπράβο και συγχαρητήρια σε όλους όσοι εργάστηκαν για την έκδοσή του! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ! Να χαρείτε στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας, στιγμές ευτυχίας με τα αγαπημένα σας πρόσωπα αλλά και ταξιδιάρικες στιγμές με πανιά τις σελίδες κάποιου βιβλίου… Φυσικά ακούμε μουσικούλα παρέα με τις Στάχτες της Σαλονίκης… Μας συντροφεύει το ταιριαστό «Της Φωτιάς οι Μάγοι» των Active Member και σε ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα!
Στέλλα Ζαχαράκη
koukidaki.gr