«Ο δρόμος του σπαραγμού» της συγγραφέως Στέλλας Καλλέ είναι μια δυνατή αναγνωστική εμπειρία που μεταφέρει τον αναγνώστη στην Αδριανούπολη του 1910, παρουσιάζοντας μια πραγματική ιστορία ξεριζωμού και προσφυγιάς. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΕΞΗ. Η επιμέλεια ανήκει στη Μαριάννα Σωκράτους.
Η κεντρική ηρωίδα, η Φανή, είναι μια νεαρή κοπέλα που βλέπει τη μοίρα της να μεταμορφώνεται γρήγορα μπροστά στα μάτια της. Ολόκληρη η καλή κοινωνία θαύμαζε την καλοτυχία που παντρεύτηκε τον τολμηρό Παναγιώτη, γόνο ευκατάστατου γαιοκτήμονα, και ανέβηκε στην αξιότιμη θέση της αρχόντισσας στην Αδριανούπολη. Το ανδρόγυνο απολάμβανε χρόνια αγάπης και ευημερίας μαζί με τα τρία παιδιά τους: Στέφανο, Μαρία και Ανδρέα, μέσα σε μια χώρα γεμάτη από αρώματα και πλούσια φρούτα. Ωστόσο, οι ζωές τους ανατρέπονται αμετάκλητα από την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ύπαρξή τους. Η άλλη πλευρά του ποταμού Έβρου θα αγκαλιάσει τα τραύματά τους αλλά δεν θα κλείσει την πληγή του ξεριζωμού. Θα χρειαστεί να τα βάλουν με αρρώστιες, απώλειες, πείνα, νοσταλγία κι εξαθλίωση. Θα βρουν τη δύναμη να συνεχίσουν; Θα βρουν όμως ποτέ όσα έχασαν; Θα κάνουν η αγάπη κι η συγχώρεση το θαύμα τους;
Η αληθινή ιστορία της Φανής. Μιας γυναίκας που έμαθε να πορεύεται αντάμα με τον πόνο μέχρι τα στερνά της, που όσο και αν προσπάθησε να κάνει θολές τις εικόνες στο μυαλό της, η θύμηση της γενέθλιας γης θα αποτελεί πάντα σημείο αναφοράς και νοσταλγίας της ζωής που έζησε.
«Ο δρόμος του σπαραγμού» πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Η αληθινή ιστορία της Φανής αναδεικνύει τον πόνο, την απώλεια αλλά και την ελπίδα που συνοδεύει τις ζωές των ανθρώπων μέσα από τις μελανότερες ιστορίες της Ιστορίας. Μεταφέρει με ευαισθησία και δύναμη την εμπειρία της προσφυγιάς και του ξεριζωμού, προσκαλώντας τον αναγνώστη να προβληματιστεί για τις πολλαπλές διαστάσεις της ανθρώπινης αλλά και τα αποθέματα δύναμης που κρύβει μέσα του.
Η εφημερίδα «Η Κέρκυρα Σήμερα» φιλοξενεί την κυρία Στέλλα Καλλέ, η οποία απαντά σε μερικές ερωτήσεις μας, στο πλαίσιο του προαναφερθέντος βιβλίου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΕΞΗ.
Κυρία Καλλέ, ποια ήταν η αρχική σπίθα ή γεγονός που σας ενέπνευσε να γράψετε αυτό το βιβλίο; Υπήρχε κάποια προσωπική εμπειρία που σας ώθησε στη συγγραφή του βιβλίου;
Νομίζω ότι η αφορμή δόθηκε διαβάζοντας μια άλλη συγκλονιστική αληθινή ιστορία. Εκεί σκέφτηκα ότι η ιστορία της γιαγιάς Φανής, η τόσο αναπάντεχη ζωή της, θα είχε ενδιαφέρον να μεταφερθεί στις σελίδες ενός βιβλίου και να γίνει γνωστή.
Μπορούν οι άνθρωποι να ξεχάσουν όσα τους πληγώνουν και να θυμούνται μόνο όσους τους αγαπούν…;
Οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας έναν απίστευτο μηχανισμό απώθησης των τραυματικών μας εμπειριών. Συνειδητά ή ασυνείδητα επιλέγουμε να διώξουμε μακριά ό,τι μας πληγώνει, να απαλλαγούμε από τον πόνο και ταυτόχρονα να κρατήσουμε στη ζωή μας τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν. Ό,τι αγαπάμε ποτέ δεν σβήνει, ποτέ δεν χάνεται.
Μπορεί η δύναμη της λογοτεχνίας από μόνη της να αναδιαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τα βιβλία και την ανάγνωση; Τι πιστεύετε;
Παρακολουθώ τους τελευταίους μήνες μέσω ομάδων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μια ολοένα αυξανόμενη τάση των ανθρώπων να διαβάζουν, να μοιράζονται τα αναγνωστικά τους βιώματα και κυρίως να αναζητούν δυνατές αναγνωστικές εμπειρίες. Κυκλοφορούν πραγματικά υπέροχα αναγνώσματα και παραμένω αισιόδοξη ότι η δύναμη της λογοτεχνίας πάντα θα μας κρατά δέσμιους της τέχνης της.
Πώς προσεγγίσατε τις ανατροπές και την κορύφωση της υπόθεσης; Υπήρχε κάποια στιγμή που η ιστορία πήρε μια απροσδόκητη τροπή, ακόμα και για εσάς ως συγγραφέα; Αν ναι, πώς την αντιμετωπίσατε;
Η μεγαλύτερη έκπληξη για μένα ήταν ο χαρακτήρας της ηρωίδας μου, της Φανής. Δεδομένου ότι πρόκειται για μια εξολοκλήρου αληθινή ιστορία, πολλές φορές ήρθα κατά κάποιον τρόπο αντιμέτωπη με τη δύναμη της θέλησής της. Τη θαύμασα για την εγκαρτέρηση και την υπομονή της, για την αντοχή και την πίστη της, αλλά εκεί που πραγματικά υποκλίθηκα μπροστά της ήταν η συγχωρετικότητα που επέδειξε. Πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερη ανατροπή από τη συγχώρεση.
Υπάρχει κάποιο βαθύτερο μήνυμα ή ιδέα που επιθυμείτε να επικοινωνήσετε μέσω του τελευταίου σας έργου στη λογοτεχνική κοινότητα και πέρα από αυτή; Ποιο είναι αυτό και πώς επιλέξατε να το θίξετε;
Η ιστορία της Φανής αλλά και όλων των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες χάνοντας τα πάντα στον τόπο τους μας υπενθυμίζει ότι τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι δεδομένο κι ότι ανά πάσα στη στιγμή όλα μπορεί να ανατραπούν. Νομίζω ότι θα πρέπει να έχουμε καθημερινά στο μυαλό μας την προσωρινότητά μας σε αυτή τη ζωή και με βάση αυτό να προσπαθούμε για το καλύτερο χωρίς να επαναπαυόμαστε.
Τι να περιμένουμε μελλοντικά από εσάς;
Το επόμενο βιβλίο μου, που ελπίζω να κυκλοφορήσει σύντομα, πραγματεύεται μια πιο σύγχρονη ιστορία στη μεταπολεμική Ελλάδα της φτώχειας, της ανεργίας, της μετανάστευσης και των αδιεξόδων που συχνά καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες.
Πριν κλείσουμε, θέλετε να στείλετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας;
Η αγαπημένη μου σκέψη τον τελευταίο καιρό είναι: Κάθε μέρα κι από λίγο. Να μένουμε συνεπείς στα όνειρά μας, κάθε μέρα κι από λίγο. Να αγαπάμε τον εαυτό μας, κάθε μέρα κι από λίγο. Να ξεπερνάμε τους φόβους μας, κάθε μέρα κι από λίγο. Να αντιμετωπίζουμε τα τραύματά μας, κάθε μέρα κι από λίγο.
Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη