«Μαριγώ Ζαραφοπούλα είναι το όνομά μου. Γεννήθηκα στην Πόλη, όταν η σκλαβιά ταλάνιζε το έθνος μου. Γεννήθηκα γυναίκα σε μια εποχή που ήμασταν αθέατες. Αυτή, όμως, ήταν και η δύναμή μου για να ζήσω όπως εγώ ήθελα. Κι έζησα τόσα πολλά…»
Αγαπώ την ιστορία και κατ’επέκταση τα μυθιστορήματα που υπηρετούν εκείνη μέσα από τις αφηγήσεις των εκάστοτε ηρώων και ηρωϊδων που θα παρουσιαστούν μέσα στις σελίδες τους. Ιδιαίτερη δε αδυναμία τρέφω για τα βιβλία εκείνα, οι υποθέσεις των οποίων βασίζονται σε αληθινά γεγονότα. Θα μου επιτρέψετε, όμως, να τα διαβάζω, αλλά να μη θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να κρίνει τη ζωή και τις επιλογές των ανθρώπων που πρωταγωνιστούν μέσα σε ανάλογα μυθιστορήματα. Μου αρέσει να αφουγκράζομαι όλα όσα επιθυμούν να μοιραστούν μαζί μας και να γίνομαι κι εγώ ένα αθέατο κομμάτι της ιστορίας, μα μέχρι εκεί. Ο χρόνος και η ίδια η ζωή θα μας κρίνει για την πορεία μας…
Συνάντησα, λοιπόν, για πρώτη φορά μέσα από το νέο της μυθιστόρημα ”Μαριγώ η αρχόντισσα της Πόλης” (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη) τη συγγραφέα Μάρθα Πατλάκουτζα και οφείλω να πω ότι ήταν μία δυνατή αναγνωστική εμπειρία. Μία συγγραφέας με λυρική, καθαρή, ευνόητη και άκρως συναισθηματική γραφή που φαίνεται ότι αγαπά και σέβεται τόσο τη λογοτεχνία, όσο και το αναγνωστικό κοινό.
Δε νομίζω ότι χρειάζεται κάποιος/α να έχει μαντικές ικανότητες ώστε να αντιληφθεί -από τον τίτλο κιόλας του βιβλίου- ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ιστορικό μυθιστόρημα μέσα από μία τάση εξομολογητικού χαρακτήρα/βιογραφίας της κεντρικής πρωταγωνίστριας, της Μαριγώς. Μίας σπουδαίας γυναικείας μορφής, που δε δίστασε να συμμετάσχει στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας, σε μία εποχή που η ανδρεία ήταν συνώνυμη με την ανδρική φύση. Μία γυναίκα που βίωσε τα πάντα στο μέγιστο βαθμό και μόνο ως πρότυπο μπορεί να παρουσιαστεί για όλους κι όλες εμάς.
”Η Μαριγώ είχε όλα όσα ήθελε ένα κορίτσι της εποχής της, όμως δεν της ήταν αρκετά, γιατί δεν ήταν ελεύθερη. Πίσω από το όμορφο και εύθραυστο παρουσιαστικό της έκρυβε έναν ριψοκίνδυνο χαρακτήρα, ικανό να αγωνίζεται ισάξια στον κόσμο των αντρών. Δραστήρια και ατρόμητη, γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Όταν η δράση της αποκαλύπτεται, φυλακίζεται και βασανίζεται, όμως ούτε για μία στιγμή δεν χάνει την πίστη της. Μέσα στη φωτιά του πολέμου θα ζήσει τον μεγάλο έρωτα, αλλά δεν θα σταματήσει να αγωνίζεται για τη λευτεριά. Γι’ αυτήν πάλεψε και τελικά τη γεύτηκε. Το όνομά της, η δράση της και η προσφορά της στον αγώνα θα χανόταν στη λήθη του χρόνου. Όμως, η ιστορία της έχει φωνή και ήρθε η ώρα να πει την αλήθεια της.” (Από το οπισθόφυλλο)
Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα μυθιστόρημα πλημμυρισμένο από ποικίλα κι έντονα συναισθήματα, αγάπη για την πατρίδα, πίστη στο σκοπό, ύμνο στην ελευθερία και ρεαλιστικούς και προσιτούς χαρακτήρες ανθρώπων με όλα τα όνειρα, πάθη, λάθη και ό,τι άλλο συντροφεύει την ανθρώπινη φύση και λειτουργεί ως τροχοπέδη, ή, κρυφή δύναμη είτε για να δειλιάσουμε και να κάνουμε πίσω, είτε για να διεκδικήσουμε μέχρις εσχάτων όλα όσα μας οφείλει η ζωή… Ένα βιβλίο καλογραμμένο και ουσιαστικό που θεωρώ ότι θα ικανοποιήσει εκείνους/ες τους/τις αναγνώστες/στριες που αρέσκονται να διαβάζουν βιβλία με τη συγκεκριμένη θεματική.
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.
Κυριακή Γανίτη