Έχοντας διαβάσει και λατρέψει το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφικού διδύμου με τίτλο “Ούτε η μάνα μου”, από τις εκδόσεις Έξη, περίμενα με ιδιαίτερη ανυπομονησία το επόμενο έργο τους, καθώς ήμουν απόλυτα σίγουρη πως οι δύο συγγραφείς δε θα με απογοήτευαν. Το νέο τους βιβλίο που κυκλοφορεί πάλι από τις ίδιες ποιοτικές εκδόσεις με τίτλο “Περίμενέ με, θα γυρίσω” όχι μόνο δε με απογοήτευσε καθόλου, αλλά επαλήθευσε στο έπακρο τις προσδοκίες μου από τις δύο χαρισματικές συγγραφείς, μπορώ ακόμα να ρισκάρω να πω με κάθε ειλικρίνεια πως αυτό το νέο πόνημά τους μου άρεσε ακόμα περισσότερο από το πρώτο! Πρόκειται και πάλι για μία αληθινή ιστορία που αποτελεί τη βάση και την αρχική έμπνευση των συγγραφέων, την οποία όμως οι κυρίες Καγξίδου και Σπεντζάρη, μέσα από τη λυρική, αισθαντική και περιεκτική γραφή τους, φρόντισαν να ενσωματώσουν στο γενικότερο ιστορικό πλαίσιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του μετέπειτα εμφυλίου με ιδανικό τρόπο έτσι ώστε να μας παρουσιάσουν ένα, σχεδόν, αμιγώς ιστορικό μυθιστόρημα. Μια ιστορία που δε θυμίζει καμία άλλη, αν και αναφέρεται σε μία από τις πιο συχνά αναφερθείσες ιστορικές περιόδους στη λογοτεχνία, κάτι που είναι φυσικό άλλωστε αφού η ζωή κάθε ανθρώπου είναι διαφορετική και συχνά πολύ πιο ευρηματική από την πιο ζωηρή φαντασία.
Η νεαρή Σοφία, λίγο πριν κλείσει τα δεκαοχτώ και πριν τελειώσει το σχολείο, έχει ήδη βρει την αληθινή αγάπη στο πρόσωπο του νεαρού δασκάλου Στέφανου. Οι δύο νέοι, τρελά ερωτευμένοι, είναι αποφασισμένοι να ενώσουν το συντομότερο τις ζωές τους, χωρίς όμως να μπορούν να διανοηθούν όσα η ανελέητη Μοίρα τους επιφυλάσσει. Μέχρι τα Χριστούγεννα, που θα πάει ο νέος να τη ζητήσει από τους δικούς της επίσημα, μπορούν μόνο να ονειρεύονται και να κάνουν υπομονή αγνοώντας τις ανησυχητικές φήμες για τη γερμανική απειλή που αιωρείται πάνω από την Ευρώπη. Λίγο πριν το τέλος του Οκτώβρη του 1940 η Σοφία, ακολουθώντας τους γονείς της, αποχωρίζεται για λίγες μέρες όπως πιστεύει τον αγαπημένο της για να παρευρεθεί στον γάμο ενός συγγενούς τους στο Κιλκίς. Στο ορεινό χωριό Μυρτιές όλα μοιάζουν ειδυλλιακά και οι χαρμόσυνες μέρες περνούν γρήγορα, μέχρι την 28η Οκτωβρίου οπότε οι καμπάνες αρχίζουν να χτυπούν ασυνήθιστα και ο πόλεμος χτυπά για μια φορά ακόμα την “πόρτα” της χώρας μας. Ο κόσμος αναστατώνεται, όλοι οι ικανοί άνδρες σπεύδουν να καταταγούν για να πολεμήσουν ενάντια στους φασίστες Ιταλούς και όλα τα μεταφορικά μέσα επιτάσσονται.
Η Σοφία προσμένει και ελπίζει πως σε λίγο καιρό όλα θα επανέλθουν στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς κι εκείνη, παρόλο που είναι βέβαιη πως ο αγαπημένος της θα έχει ήδη αναχωρήσει για το μέτωπο χωρίς να προλάβει να τον αποχαιρετήσει, πιστεύει πως θα επιστρέψει σύντομα στο πατρικό της στην Κοκκινιά μαζί με τους γονείς της. Όμως, στο χωριό Μυρτιές όπου εγκλωβίστηκαν, καραδοκεί ένας κίνδυνος μεγαλύτερος και από αυτόν τον πόλεμο, ο μεγαλοτσιφλικάς της περιοχής Λάμπης Γκίκας, ο οποίος συμπεριφέρεται ως πραγματικός Αφέντης σαν να βρίσκεται ακόμα στη φεουδαρχική εποχή. Δυστυχώς για την ηρωίδα μας, αυτός ο επικίνδυνος “μισάνθρωπος”, θα τη βάλει στο στόχαστρό του επειδή, πέρα από τη σπάνια φυσική ομορφιά και τα θελκτικά νιάτα της, έχει το θάρρος να εκφράζει τη γνώμη της. Αυτό το θάρρος της θα γίνει και η βασανιστική “θηλιά” που θα περαστεί στον τρυφερό λαιμό της και η νεαρή Σοφία θα βρεθεί εκβιαστικά και ανεπιθύμητα παντρεμένη με έναν σαδιστή και μνησίκακο άνθρωπο. Η κοπέλα θα πρέπει να υποστεί όχι μόνο το κατακρήμνισμα όλων των ονείρων και των προσδοκιών της, αλλά και κάθε είδους σωματική και ψυχολογική βία, χωρίς να μπορεί να ζητήσει από πουθενά βοήθεια, ούτε καν από τους ίδιους τους γονείς της που ανίσχυροι υπέκυψαν στον ανελέητο εκβιασμό του Αφέντη, συναινώντας σε έναν γάμο ανεπιθύμητο όσο και καταδικασμένο στον πόνο, την καταπίεση και τη δυστυχία.
Ο καιρός περνάει και η Ελλάδα υποκύπτει στους φασίστες κατακτητές, αν και το πνεύμα και η καρδιά της παραμένουν ανυπότακτα. Σιγά σιγά οργανώνεται η Αντίσταση ενάντια στους Ναζί, όπου σπεύδουν να καταταγούν όλοι οι αξιόμαχοι νέοι που γλύτωσαν τη ζωή τους από το Αλβανικό μέτωπο, την οποία πρόθυμα ξαναρισκάρουν για να καταφέρουν οποιοδήποτε πλήγμα στους κατακτητές. Ανάμεσα σε αυτούς θα είναι και ο Στέφανος, ο Δάσκαλος όπως τον αποκαλούν οι σύντροφοί του στα βουνά. Η Μοίρα, που ως γνωστόν αρέσκεται να σκαρώνει τα πιο ευφάνταστα και απρόσμενα παιχνίδια, θα φέρει τους δύο νέους αντιμέτωπους ξανά εξανεμίζοντας τις εύλογες αμφιβολίες του ενός και καταρρίπτοντας τις αβάσιμες τύψεις και τη ντροπή του άλλου. Η αγάπη τους αποδεικνύεται πιο δυνατή από όλους τους εχθρούς και η Σοφία, η οποία έχει βρει ανέλπιστους συμμάχους στον καθημερινό Γολγοθά της ενάντια στον δεσμώτη της, θα κληθεί να επιλέξει ακόμα μία φορά ανάμεσα στην έμφυτη αγάπη της για τη μικρή κόρη της Μυρτώ και στον σαρωτικό έρωτά της για τον Στέφανο. Η περιπέτεια των ηρώων μας, όμως, ακόμα βρίσκεται στην αρχή και φοβάμαι πως δεν μπορώ να σας αποκαλύψω τίποτε άλλο από την καθηλωτική αυτή ιστορία, την οποία αξίζει να ανακαλύψετε διαβάζοντάς την οι ίδιοι.
Οι εξαίρετες κυρίες Έφη Καγξίδου και Λίνα Σπεντζάρη με το νέο μυθιστόρημά τους ” Περίμενέ με, θα γυρίσω” μας αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά το αστείρευτο συγγραφικό τους ταλέντο, δημιουργώντας μια καθηλωτική ιστορία που κόβει την ανάσα βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα. Ατόφια κομμάτια Ιστορίας συνυφαίνονται μαζί με τις προσωπικές ιστορίες της Σοφίας, του Στέφανου, του Ορέστη, της Αντιγόνης, του Άγγελου, της Αρετής, του Γιάννου και του Γκίκα, που ίσως θα του ταίριαζε καλύτερα το επίθετο “Κυανοπώγωνας”. Η πλοκή σφιχτοδεμένη και καταιγιστική, οι ήρωες άρτια σκιαγραφημένοι σαν να είναι ολοζώντανοι, τα σκηνικά στα δυσπρόσιτα βουνά της Μακεδονίας μαγευτικά και υποβλητικά, όμως αυτό που για μένα κερδίζει τον αναγνώστη είναι η ίδια η ιστορία. Μια ιστορία πραγματικής και βαθιάς αγάπης, θάρρους, αυτοθυσίας και γενναιότητας, εγκαρτέρησης και άσβεστης ελπίδας πως κάθε δοκιμασία, όσο δυσβάσταχτη κι αν είναι, μας παρουσιάζεται για να “ατσαλωθούμε” περισσότερο και να μπορέσουμε να την ξεπεράσουμε, διεκδικώντας όσα πραγματικά μας αξίζουν. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στις συγγραφείς για ένα ακόμα αριστουργηματικό τους έργο. Διαβάστε το, Φίλοι μου!
Κλειώ Τσαλαπάτη
http://filoithslogotexnias.blogspot.com