“Στην αγκαλιά του φθινοπώρου” το μυθιστόρημα της συγγραφέως και αρθρογράφου του Writer’s Gang, Αναστασίας Δημητροπούλου, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Έξη, παρουσιάστηκε στο αναγνωστικό κοινό της Αθήνας στις 23 Νοεμβρίου στον γνωστό Πολυχώρο Αίτιον.
Ως κύριος ομιλητής της εκδήλωσης, ο συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας Βαγγέλης Γιαννίσης παρέθεσε σύντομα και περιεκτικά την προσωπική του άποψη για το πόνημα. Με στοχευμένες ερωτήσεις του προς τη συγγραφέα κατάφερε να αναδείξει τα βασικά σημεία του έργου και στη συνέχεια παρέδωσε τη σκυτάλη στους αναγνώστες. Στη συζήτηση, η οποία εξελίχθηκε μέσα σε θερμό και φιλικό κλίμα, συμμετείχε και η ίδια η εκδότρια, Ισμήνη Λαμπροπούλου και το κοινό είχε την ευκαιρία για έναν ουσιαστικό και άμεσο διάλογο με τη δημιουργό που απαντά σήμερα και στις ερωτήσεις του Writer’s Gang.
Πριν από λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου σου στην Αθήνα και είναι εμφανές ότι, παρόλο που έχουν περάσει ήδη επτά μήνες από την κυκλοφορία του, ο κόσμος εξακολουθεί να το αγκαλιάζει. Όντας το πρώτο σου βιβλίο περίμενες μια αντίστοιχη ανταπόκριση του κοινού;
Πράγματι, το πρώτο μου βιβλίο κυκλοφόρησε τον Απρίλιο από τις Εκδόσεις Έξη, και προσφάτως το παρουσιάσαμε στην Αθήνα σε ένα ιδιαιτέρως ζεστό και φιλόξενο κλίμα. Η αλήθεια που έχω να μοιραστώ μαζί σας και δεν πρόκειται καθόλου για υπερβολή, είναι πως από την αρχή ήδη, η αντιμετώπιση του αναγνωστικού κοινού στο παρθενικό συγγραφικό μου βήμα ήταν, αν μη τι άλλο, συγκινητική. Ομολογώ πως υπερέβη τα πιο τρελά μου όνειρα, τις όποιες προσδοκίες μπορεί και δικαιούται να έχει ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, κι αισθάνομαι ευλογημένη που καθημερινά έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που με διαβάζουν και μέσα από την ιστορία που έχω επιμεληθεί, αντιλαμβάνονται πως το νόημα μιας πλήρους ζωής είναι να τα ποντάρεις όλα στην αγάπη.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης υπήρξε ένας γόνιμος διάλογος ανάμεσα στους αναγνώστες αναφορικά με τις αντιδράσεις και τις επιλογές των πρωταγωνιστών. Ως συγγραφέας – δημιουργός των προσώπων αυτών – πιστεύεις ότι γέρνει τελικά η ζυγαριά προς το μέρος κάποιου;
Θα σας πω το εξής: όταν ένας σκακιστής στήνει τα πιόνια του στη σκακιέρα, ποτέ δεν σκέφτεται πως ένας αξιωματικός αξίζει περισσότερο από έναν στρατιώτη. Χρησιμοποιεί και τους δύο με τον δέοντα τρόπο για να κερδίσει την παρτίδα. Στα δικά μου μάτια, η λογοτεχνία είναι κατά κάποιον τρόπο σκάκι. Χρησιμοποιείς τα δημιουργήματά σου, ανάλογα με τις συνθήκες, έτσι ώστε η ιστορία σου να φτάσει στο πολυπόθητο αφηγηματικό ματ, το οποίο ο αναγνώστης δε θα μπορεί και κυρίως δε θα επιθυμεί να αμφισβητήσει. Θεωρώ πως δεν επηρεάστηκα από την ιδιοσυγκρασία των ηρώων μου ώστε να ευνοήσω ή να τιμωρήσω κάποιον, δεν ήταν άλλωστε αυτός ο ρόλος ή σκοπός μου, είναι όλοι ισότιμα κομμάτια της καρδιάς μου, και μπορώ να πω πως στο πλάι τους εγώ η ίδια εξελίχθηκα κι αντιλήφθηκα πως η ζωή μας έχει αξία όταν βάζουμε κι άλλους σε αυτήν.
Ένα στοιχείο που επηρεάζει τη ζωή των ηρώων είναι το ψέμα, ή ας πούμε η μισή αλήθεια. Εσύ, ως άτομο συγχωρείς την ανειλικρίνεια, την ανέχεσαι ή την καταδικάζεις;
Κατά τη γνώμη μου, κανένα ψέμα δεν αντέχει στο χρόνο, ωστόσο όλοι έχουμε βρεθεί στη δυσάρεστη κι αμήχανη θέση να πούμε ή να πιστέψουμε ένα. Ή και περισσότερα. Αυτό που ισχύει σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι πως, όπως θα έλεγε κι ο Καζαντζάκης, το ψέμα είναι ανανδρία. Όσο για μένα, ξέρω πολύ καλά πως η τιμωρία του ψεύτη δεν είναι το ότι δε μπορεί ο ίδιος να γίνει πιστευτός, αλλά το ότι δε μπορεί να πιστέψει τους άλλους, κι επίσης αποφεύγω τα διφορούμενα λόγια που συνήθως είναι χειρότερα από τα αναληθή. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που με τη στάση τους μού επιβεβαιώνουν διαρκώς πως η γη είναι πολύ επικίνδυνη για οτιδήποτε άλλο εκτός από την αλήθεια και πολύ μικρή για οτιδήποτε άλλο εκτός από την αγάπη. Κι έχω ανάγκη να είμαι κι εγώ ένας τέτοιος άνθρωπος.
WG: Αγκαλιά. Ακόμα ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει το πόνημά σου και περιλαμβάνεται και στον τίτλο. Γιατί ένας άνθρωπος που απολαμβάνει την αγκαλιά, την αναζητά αλλού;
Ποιος σας είπε ότι ένας άνθρωπος που απολαμβάνει ήδη την αγκαλιά, την αναζητά και αλλού; Αυτό που πιστεύω ότι αναζητά είναι η επιβεβαίωση και μόνο. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα, πως όταν την πάρει, εθίζεται σε αυτήν και τα άτομα που του την προσφέρουν περιστασιακά και σε ισχυρές δόσεις, σχηματίζουν ένα συναισθηματικό ντόμινο στα πόδια του. Την ίδια στιγμή, κι όταν αυτός πλήττει, επιστρέφει στην κανονικότητα και την ασφάλεια της αγκαλιάς που τον περιμένει. Ακούγεται σκληρό, αλλά είναι κάτι που στις μέρες μας συμβαίνει συχνά.
Η αναφορά σου στη δύναμη της αγάπης και στον πρωτεύοντα ρόλο της μου θύμισε ένα παλιό παραμύθι για την καρδιά μιας πριγκίπισσας που πέτρωσε, όταν έχασε τον αγαπημένο της. Πιστεύεις ότι στη σημερινή εποχή της ταχύτητας και της αποξένωσης θα μπορούσε να υπάρξει μια αντίστοιχη ιστορία αγάπης;
Γράφεις ιστορίες από μικρή ηλικία. Θέλεις να μας περιγράψεις το ταξίδι από τη συγγραφή των πρώτων σελίδων μέχρι τη στιγμή που κράτησες τυπωμένο το έργο σου;
Έγραφα το βιβλίο μου έξι ολόκληρα χρόνια. Από το 2011 συγκεκριμένα. Από τότε δηλαδή που μπήκα στο πανεπιστήμιο, και μέχρι το 2017 που ένιωσα επιτέλους έτοιμη να δοκιμάσω την εκδοτική μου τύχη. Όλο κάτι προσέθετα, όλο κάτι αφαιρούσα, κι όλο κάτι διόρθωνα. Όταν οι Εκδόσεις Έξη μου γνωστοποίησαν το ενδιαφέρον τους για συνεργασία, πέταξα από τη χαρά μου. Κάνοντας το όνειρό μου πραγματικότητα και δίνοντας στο μυθιστόρημά μου φτερά για να πετάξει στις αναγνωστικές καρδιές, νομίζω πως αυτομάτως μου κατέβασαν τον ουρανό στη γη. Ένας συγγραφέας που κρατά το πρώτο του βιβλίο στα χέρια, μοιάζει πάνω κάτω με μια γυναίκα που γίνεται μητέρα για πρώτη φορά.
Είσαι ένας νέος άνθρωπος. Πιστεύεις ότι τα άτομα της γενιάς σου διαβάζουν λογοτεχνία και ποια είναι η στάση τους απέναντι σε αυτήν;
Παρά το γεγονός ότι είναι πιο εύκολο να καθίσει ένας άνθρωπος της ηλικίας μου, αλλά και γενικότερα, με ένα κινητό στο χέρι και να ανοίξει ένα γρήγορο παράθυρο στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία, με χαρά διαπιστώνω πως επιλέγει να ανοίξει κι ένα επιπλέον παράθυρο στη σκέψη και το συναίσθημα. Αυτά τα δύο άλλωστε, είναι τα κύρια καύσιμα της λογοτεχνίας, κι ο κόσμος ευτυχώς το γνωρίζει αυτό και πάντα αναζητά ποιοτικά αναγνώσματα. Σίγουρα υπάρχει πληθώρα επιλογών, αλλά κάποιος που διαβάζει συστηματικά, ξέρει πάντα πού και τι ακριβώς να αναζητήσει. Κι αυτό ισχύει για όλες τις ηλικίες.
Συνήθως ρωτούν τους ηθοποιούς ποιον ρόλο θα ήθελαν να παίξουν. Αν σου ζητούσαν αντίστοιχα να επιλέξεις συγγραφικά ένα από τα εκατομμύρια βιβλία που μας έχουν κληροδοτηθεί μέχρι σήμερα, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Καλοκαίρι 1922. Κατά τις νυχτερινές ώρες το Long Island, αποκαλύπτει το κοσμοπολίτικο πρόσωπό του. Η αφρόκρεμα της Νέας Υόρκης κάνει κανονική επέλαση στην έπαυλη του Τζέι Γκάτσμπι. Τζαζ μουσική, καλοπέραση, χλιδή, ανεμελιά κι ένας μεγάλος έρωτας είναι το αφηγηματικό φυτίλι στα χέρια του αγαπημένου μου Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Αν μου δινόταν η ευκαιρία, ναι θα πήγαινα σε αυτή την έπαυλη με το πιο κομψό φόρεμά μου, ναι θα χόρευα για τα μάτια του οικοδεσπότη της πίνοντας σαμπάνια, και δε θα αρνιόμουν για μία μέρα να ανέβω στα ακριβά τακούνια της κακομαθημένης Νταίζυ Μπουχάναν, της γυναίκας δηλαδή που στοίχειωσε για πάντα το Μεγάλο Γκάτσμπι και τον υποχρέωσε να ανταλλάξει τη ζωή του για μια ζωή μαζί της.
Πώς ονειρεύεσαι τον εαυτό σου στον χώρο της λογοτεχνίας μετά από είκοσι χρόνια;
Από τη στιγμή που λατρεύω παθολογικά τη συγγραφή και αδυνατώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι διαφορετικό, ονειρεύομαι αλλά κυρίως εύχομαι να «ριζώσω» στο χώρο της Λογοτεχνίας, κι ακόμα κι αν αλλάξουν οι συνθήκες κι οι υποχρεώσεις της καθημερινότητάς μου, κι αποκτήσω κάποτε τη δική μου οικογένεια, η έμπνευση να μη με απαρνηθεί. Εύχομαι να μπορώ ως το τέλος της ζωής μου να σηκώνομαι κατά τη διάρκεια της νύχτας με ανυπομονησία και να προχωρώ ως τα ξημερώματα τις ιστορίες μου. Πιστέψτε με, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από αυτήν για μένα.
Και μια τελευταία ερώτηση. Κινήσεις αυθόρμητες ή οργανωμένες μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια;
Θεωρώ πως πρέπει να είσαι αυθόρμητος για να είσαι ευτυχισμένος, και πάντα οργανωμένος για να μπορείς να μοιραστείς την ευτυχία σου.
Αναστασία σ’ ευχαριστώ πολύ για τη συνομιλία μας και εύχομαι το συγγραφικό σου ταξίδι να έχει πάντα μεγάλους δρόμους μπροστά του.
Εγώ ευχαριστώ για αυτήν τη συνέντευξη. Σου εύχομαι, Ισμήνη, να έχεις υγεία και πολλές ακόμα επιτυχίες, και στο Writer’s Gang να συνεχίσει να ενώνει την Ελλάδα και την Αμερική με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Ισμήνη Χαρίλα
www.writersgang.com