“Η Γωγώ Ψαχούλια έγραψε ένα βιβλίο που είναι γροθιά στο στομάχι για τις κακοποιημένες γυναίκες” της Βασιλικής Ευαγγέλου-Παπαθανασίου

Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;

Καθώς είμαι φανατική αναγνώστρια, έχω διαβάσει κατά καιρούς πάρα πολύ ωραία βιβλία. Είναι τόσα τα αγαπημένα μου που πραγματικά θα χρειαζόμουν μια σελίδα για να τα καταγράψω. Αφού όμως πρέπει να αναφέρω κάποιο, αυτό είναι “Οι Άθλιοι” του Ουγκώ. Κλασικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας που, ίσως επειδή το διάβασα πρώτη φορά στα νεανικά μου χρόνια, μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Τα είχε όλα δράση, αγωνία, συναίσθημα, πολλά νοήματα και διδάγματα. Το λάτρεψα κυριολεκτικά. Το έχω ήδη διαβάσει τρεις φορές και δεν θα έλεγα όχι και για μία τέταρτη.

Ποιο ήταν το κίνητρο για να γράψεις το βιβλίο «Δίχως ένα αντίο»;

Το κίνητρο για να γράψω το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας με τις κακοποιημένες γυναίκες, που δεν ήταν δυνατόν να μη με αγγίξουν. Σεξουαλική, λεκτική, ψυχολογική, σωματική βία! Ζουν μια ζωή κόλαση και δεν μπορούν να ξεφύγουν. Τραγικές καθημερινές ιστορίες, με τραγικές συνέπειες και πολλές φορές με ένα πολύ άσχημο τέλος. Βέβαια το βιβλίο δεν είναι μόνο αυτό. Έχει πολύ έρωτα, αγάπη, φιλία, αλληλεγγύη, περιπέτεια, μυστήριο, αγωνία κι ένα μυστικό που στο τέλος θα βγει στο φως τελείως απροσδόκητα.

Η απόδραση είναι η λύση από έναν αποτυχημένο γάμο;

Αν η λέξη “απόδραση” σημαίνει να το σκάσουν, να εξαφανιστούν και να ζουν μια ζωή σαν κυνηγημένες, θεωρώ πως δεν είναι λύση. Λύση είναι αφού συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει, να μιλήσουν. Σε φίλους, συγγενείς, στις αρχές, να κάνουν γνωστό το πρόβλημα, να έχουν συμμάχους και να οργανωθούν ψυχικά και οικονομικά για την “μεγάλη φυγή”. Ο θύτης μπορεί να τα βάζει με μία “αδύναμη” γυναίκα, δεν μπορεί όμως να τα βάλει με όλους όσους την αγαπούν και την στηρίζουν. Εδώ βέβαια και ο νόμος πρέπει να είναι σκληρός και να μην υπάρχουν ελαφρυντικά και “παραθυράκια”.

Τι είναι αυτό που σε παρακινεί να γράψεις για τις γυναίκες που κακοποιούνται στο γάμο τους;

Γράφοντας ένα βιβλίο με κυρίως θέμα κάποιες γυναίκες που τρώνε ξύλο από τον σύντροφό τους, θέλησα να παρακινήσω τις γυναίκες που ζουν μέσα σε μία τέτοια κατάσταση, πρώτα από όλα να συνειδητοποιήσουν τι τους συμβαίνει, να μιλήσουν, να μην νιώθουν ενοχές, να μην προσπαθούν να κρύψουν το πρόβλημα, αλλά να βγουν μπροστά, να κάνουν κουράγιο και να προχωρήσουν σε άμεση λύση. Οι γυναίκες που θα διαβάσουν το βιβλίο μου πιθανότατα θα βρουν κάποια κομμάτια της ζωής τους η της ζωής κάποιου αγαπημένου τους προσώπου. Ακόμα και μία γυναίκα να μπορέσει να σωθεί διαβάζοντας το “Δίχως ένα αντίο” θα είναι μία μεγάλη νίκη.

Ποια ηρωίδα θαυμάσετε;

Και τις δύο ηρωίδες μου τις θαυμάζω απεριόριστα. Όχι γιατί είναι δημιουργήματά μου, αλλά γιατί καθεμία έχει το δικό της χαρακτήρα, τις δικές της δυνατότητες και αδυναμίες, τα όνειρα, τις ελπίδες, τα πιστεύω τους και πάρα πολύ συναίσθημα. Έχουν δε κακοποιηθεί τόσο πολύ, που δεν μπορεί κανείς παρά να τις θαυμάσει για το κουράγιο που έδειξαν, την αντοχή, αλλά και την αποφασιστικότητα. Ίσως θαυμάζω λίγο παραπάνω την Αλέκα, γιατί ενώ η Στέλλα ήταν πιο έξυπνη, πιο δυναμική, ίσως και πιο αποφασιστική, η Αλέκα ένα ρομαντικό, καλοσυνάτο, ευαίσθητο πλάσμα με όνειρα, με αγάπη για το Θεό και για όλους τους ανθρώπους, κατάφερε να κάνει την υπέρβαση, να βγει από τα όρια της και να πάρει αποφάσεις ενάντια στα πιστεύω της και στο χαρακτήρα της. Δεν ήταν εύκολο όλο αυτό, αλλά τα κατάφερε. Γι’ αυτό την θαυμάζω λίγο περισσότερο.

Τι μήνυμα στέλνετε στις γυναίκες;

Τα μηνύματα είναι πολλά και πρώτα από όλα, όπως προανέφερα, το, ”Μίλα”. Μετά, το να αναγνωρίζουν αμέσως τα πρώτα σημάδια: ζηλιά, απομόνωση, οικονομική εξάρτηση, απαγορεύσεις, επιβολές, απαξίωση. Ο θήτης δεν έχει ηλικία, θρησκεία, εθνικότητα, πνευματική και οικονομική κατάσταση. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Μορφωμένος ή αμόρφωτος, πλούσιος η φτωχός, έξυπνος ή ανόητος. Ακόμα , η λεκτική και η ψυχολογική βία είναι σχεδόν βέβαιο πώς θα καταλήξουν και σε σωματική βία. Σε καμία γυναίκα δεν αξίζει κανενός είδους βία. Για αυτό και ένα ακόμα μήνυμα είναι: “Φύγε”. Φύγε όσο είναι ακόμα καιρός. Φύγε για να μην θα θρηνήσουμε άλλο ένα θύμα!

Τι τραγούδι αφιερώνεις στους αναγνώστες;

Το “It’s a beautiful life” των “Ace of base”. Είναι ένα ρυθμικό και πολύ αισιόδοξο τραγούδι. Όταν νιώθω λίγο “πεσμένη”, το ακούω, το χορεύω και γίνομαι μία χαρά!

Έχεις απωθημένα στη ζωή σου;

Ευτυχώς, κατάφερα να πραγματοποιήσω τα περισσότερα όνειρά μου. Υπάρχει όμως ένα απωθημένο. Δεν έμαθα να παίζω και να συνθέτω μουσική. Κάτι οι σπουδές, η οικογένεια, η δουλειά, η συγγραφή, δεν μου άφησαν χρόνο ασχοληθώ και με αυτό πάντα ήθελα να κάνω. Αυτό είναι ένα απωθημένο μου, αλλά ποτέ δεν είναι αργά! Ποιος ξέρει…

Είχες ποτέ φίλη στη ζωή σου που ήταν γυναίκα θύμα ενός έρωτα;

Ναι, πριν από πολλά χρόνια είχα μία φίλη που εμφανιζόταν τον Ιούλιο με ζιβάγκο!!! Στην έκπληξη και στις ερωτήσεις μου απαντούσε ότι είχε ευαισθησία στο λαιμό, πως ήταν κρυωμένη και έπρεπε να τον προφυλάξει για να γίνει καλά. Επίσης, ενώ ήταν πολύ νέα και ωραία κοπέλα, ερχόταν συνήθως στο γραφείου με τόνους μακιγιάζ!!! Προφανώς για να καλύπτει τα σημάδια!!! Ακόμα και το καλοκαίρι. Κάποια φορά είχε έρθει με το χέρι της σε νάρθηκα και δικαιολογήθηκε πώς γλίστρησε στο παρκέ και προσγειώθηκε ανώμαλα. Αν και είχε οικονομική άνεση και γονείς για να την στηρίξουν δεν μίλησε ποτέ και σε κανέναν. Είναι αυτό το ψυχολογικό, που δεν αφήνει τις περισσότερες να μιλήσουν. Μετά χαθήκαμε, αλλά έχω μάθει πως επιτέλους χώρισε και είναι καλά! Και ψυχικά και σωματικά.
Ελπίζω το νέο μου βιβλίο να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές των αναγνωστών και να τους αφήσει στο τέλος με μία γλυκιά γεύση αισιοδοξίας.