Είμαι υπέρμαχος της άποψης πως τα αληθινά καί δυνατά συναισθήματα δεν σβήνουν καί δεν χάνονται,μα παραμένουν πάντα ζωντανά μέσα στην σκέψη καί στην ψυχή μας. Ναι,μπορεί να φαντάζουν αλλιώτικα καί να προσαρμόζονται κατά κάποιον τρόπο στις συνθήκες της ζωής μας,όμως,κανείς καί καμία δεν μπορεί να μας τα στερήσει. Αντίθετα δυναμώνουν καί μεστώνουν όλο καί περισσότερο. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον έρωτα καί την αγάπη. Ο πρώτος είναι σαρωτικός,ζηλιάρης,εγωϊστής καί διεκδικητικός,ενώ η δεύτερη είναι συνώνυμο της ανιδιοτέλειας,της εμπιστοσύνης καί της ηρεμίας. Ο πρώτος χρειάζεται παρά μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να γεννηθεί,αλλά η δεύτερη χρειάζεται περισσότερο χρόνο κι έρχεται να ομορφύνει ακόμη περισσότερο την ζωή μας,ακόμη κι αν κοπάσει κάπως η σφοδρότητα του πρώτου. Παραμένει εκεί για να μας θυμίζει όλα όσα νιώσαμε καί να κρατά δυνατή την φλόγα αυτού του δεσμού…
Το τελευταίο διάστημα φτάνουν στα χέρια μου όλο καί περισσότερα αισθηματικά μυθιστορήματα,όχι απαραίτητα από δική μου επιλογή,αλλά να που μου αποδεικνύουν πως δεν είναι όλα τα ίδιο. Μυθιστορήματα που διαβάζοντάς τα δεν θα βρω τα ήδη χιλιοειπωμένα. Δεν θα ζήσω,-έστω καί σε πνευματικό επίπεδο-,ένα μελό ρομάντζο που βασίζεται σε μοτίβα του παρελθόντος,τα όποια όχι μόνο μας κουράζουν ως αναγνωστικό κοινό,αλλά δυστυχώς μπορεί να ευτελίζουν (εντός κι εκτός εισαγωγικών) αυτά τα ύψιστα συναισθήματα,καθώς καί να μειώνουν την αξία τους προβάλλοντας λάθος παραδείγματα συμπεριφορών καί σχέσεων ως παραδείγματα. Με χαροποιεί,λοιπόν,ιδιαίτερα που βλέπω να γράφονται αισθηματικά μυθιστορήματα,που όχι μόνο μας προσφέρουν υγιή παραδείγματα,μα αναδεικνύουν την πραγματική ουσία των συναισθημάτων.
Μία πολύ ευχάριστη αναγνωστική έκπληξη με περίμενε διαβάζοντας το βιβλίο της συγγραφέως Ελένης Λαμπίρη,με τίτλο ”ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ” που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Έξη. Ένα αισθηματικό μυθιστόρημα που με ”κάλυψε” πλήρως ως προς τα άνωθεν που αναφέρω καί ταυτόχρονα πρόσθεσε το δικό του λιθαράκι ώστε να αρχίσω να βλέπω τα έργα του συγκεκριμένου είδους με λιγότερη αρνητική προκατάληψη,αλλά με περισσότερη θετική στάση. Βλέπετε,η συγγραφέας κατάφερε να με κερδίσει από το πρώτο βλέμμα που έριξα στο βιβλίο της. Αυτό το γράμμα στην λέξη ζωή που της δίνει διπλή ερμηνεία,με έκανε να θέλω να μάθω παραπάνω πράγματα. Εννοεί την φράση ”για μια ζωή” που ειπώνεται από τα χείλη των ερωτευμένων ως υπόσχεση; Αφορούσε κάποια γυναίκα με το όνομα Ζωή που θα γινόταν καί η πρωταγωνίστρια; Κι αν ναι,η Ζωή για γίνει η ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου; Ή καί όλα μαζί;
“Η Ζωή δεν πίστευε ποτέ ότι θα μπορούσε να αγαπήσει και να αγαπηθεί τόσο πολύ. Στην αγκαλιά του Ορέστη βρήκε το καταφύγιο που πάντα αναζητούσε και τα μάτια του της έδιναν τη δύναμη να αγωνίζεται για να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα χωρίς ποτέ της να το βάζει κάτω. Και όταν επιτέλους κατάφεραν με κόπο να κατακτήσουν το αύριο και να ονειρεύονται την κοινή τους ζωή, ένα μοιραίο ατύχημα τους στέρησε τα πάντα…. Η Ζωή θα παλέψει με το θάνατο. Θα προσπαθήσει να βγει νικήτρια από αυτή τη μάχη για να τραβήξει κι εκείνον από το σκοτάδι του. Διαφορετικά, είναι αποφασισμένη να ζήσει την κόλαση μαζί του. Στο πλάι της πάντα η Θάλεια, η μάνα του, η γυναίκα που την είχε σαν κόρη της και που τη νοιαζόταν πιότερο και από τη ζωή της. Δώδεκα χρόνια μετά, ένα γράμμα θα ανατρέψει τα πάντα και θα γκρεμίσει όλα όσα κάποιοι έχτισαν πάνω σε ένα ψέμα. Δώδεκα χρόνια μετά οι μνήμες θα αρχίσουν να τη στοιχειώνουν… μέχρι που θα τον δει ξαφνικά μπροστά της. Αυτόν που της είπαν πως έφυγε και δεν πρόλαβε να του πει ούτε ένα αντίο, αυτόν που το αίμα του έβαψε κόκκινο το φόρεμα και την ψυχή της… Και έτσι ξαφνικά το παρελθόν ξαναζωντανεύει και αποκαλύπτονται αλήθειες που ίσως θα έπρεπε να μείνουν για πάντα κρυφές.” (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Η συγγραφέας με σεβασμό τόσο προς την αξία των συναισθημάτων,όσο καί ως προς τις ανθρώπινες σχέσεις καί ψυχές μας προσφέρει μία κατανοητή κι αληθοφανή ιστορία με όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν την ζωή μας. Κρατά τις ισορροπίες ανάμεσα στο κοινωνικό,αισθηματικό καί δραματικό στοιχείο,δίχως να υπερβαίνει το ένα το άλλο. Δεν χρησιμοποιεί διάφορα συγγραφικά τρικ,ούτε κάνει επίκληση στο συναίσθημα με βίαιο τρόπο,ώστε να πείσει με τα λεγόμενά της το αναγνωστικό κοινό. Έχει μία καθαρή κι ευνόητη πένα που μας πλημμυρίζει από σκέψεις καί συναισθήματα,χωρίς να μας ”πνίγει”,ή,να να μας πιέζει προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Θα νιώσουμε ελεύθεροι/ες να αποφασίσουμε μόνοι/ες μας το τι θα κρατήσουμε,ή όχι,από την επαφή μας με την ιστορία των ηρώων καί των ηρωϊδων του βιβλίου.
Κατ’εμέ ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία του βιβλίου είναι τα πρόσωπα που θα παρελάσουν μπροστά μας. Άνδρες καί γυναίκες όμοιοι/ες με εμάς. Με τα όποια όνειρα,πάθη,λάθη,επιθυμίες καί εμπειρίες ζωής. Η συγγραφέας πολύ εύστοχα μέσα από την πλήρη καί εις βάθος ψυχογράφησή τους μας τους/τις καθιστά προσιτούς/ες. Μας επιτρέπει να μπούμε στην θέση τους. Να αναπτύξουμε την ενσυναίσθησή μας καί να βιώσουμε με ανάλογο τρόπο τα όσα θα ζούσαν. Όχι,δεν είναι ένα εύκολο μονοπάτι,αλλά έτσι είναι η ζωή. Χαρές καί λύπες διαδέχονται εναλλάξ οι μεν τις δε καί τούμπαλιν. Άραγε,ποιος/α έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για εμάς; Ποιος/α ξέρει τί είναι καλύτερο για εμάς; Μήπως ένα τρίτο μάτι είναι ικανό να δει πιο αντικειμενικά καί ορθά απ’ό,τι η θολωμένη μας κρίση; Μήπως το παρελθόν πρέπει να μένει εκεί καί οι κύκλοι που άνοιξαν τότε,οφείλουν να παραμείνουν κλειστοί καί να μην διεκδικούν να ανοίξουν ξανά παρασύροντας τα πάντα γύρω τους κλονίζοντας τις όποιες ισορροπίες;
Αυτά κι αρκετά ακόμη ερωτήματα,καθώς καί οι απαντήσεις τους θα μας κρατήσουν συντροφιά διαβάζοντας το βιβλίο. Ένα βιβλίο αρκετά καλογραμμένο που το διάβασα με αμείωτο ενδιαφέρον καί προσοχή από την αρχή έως καί το τέλος. Ένα βιβλίο που σας προτρέπω να αναζητήσετε κι εσείς.
Κυριακή Γανίτη