Κανείς δεν μπόρεσε να λησμονήσει ό,τι τον πόνεσε βαθιά.
Αυτή η τόσο γεμάτη από ειλικρίνεια και συναισθήματα φράση κοσμεί το εξώφυλλο του νέου μυθιστορήματος της συγγραφέως Αφροδίτης Σαββίδη, με τίτλο ”Άν όλα ήταν αλλιώς”, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη και καταφέρνει να ισορροπήσει μέσα σε ένα ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο, όπου ο έρωτας μοιάζει καταδικασμένος από τη γέννησή του και γύρω του ένα σκηνικό ποτισμένο με γεγονότα που συντάραξαν τη μικρή και όχι μόνο κοινωνία που θα πρωταγωνιστήσουν τα πρόσωπα του βιβλίου.
”Άν όλα ήταν αλλιώς” δεν είναι μόνο ο τίτλος του βιβλίου, αλλά μία σκέψη που συχνά πυκνά ξεπετάγεται μέσα στο νου μας και μας κάνει να προβληματιζόμαστε σχετικά με το τι θα μπορούσε να έχει συμβεί αν ήταν, όντως, όλα αλλιώς. Εάν δε χρειαζόταν/μας επιβαλλόταν -εντός κι εκτός εισαγωγικών- είτε από τους γύρω μας, είτε από τον ίδιο μας τον εαυτό το να προβούμε σε μία επιλογή και κατ’επέκταση να ζήσουμε με τις συνέπειες αυτής… Πώς θα είχε εξελιχθεί η ζωή μας; Τί εμπειρίες θα αποκτούσαμε και τί συναισθήματα θα νιώθαμε;
”Η Ελπίδα ξεφυλλίζει με τρεμάμενα δάχτυλα το άλμπουμ της ζωής της. Παλιές κιτρινισμένες φωτογραφίες ξεδιπλώνονται μπροστά της. Κάθε φωτογραφία και μία ανάμνηση. Άλλες χαρούμενες και άλλες ποτισμένες με πίκρα. Τα χρόνια του πολέμου και του εμφυλίου ανασύρουν στο νου της εικόνες σκληρές που ακόμα την πονούν.
«Αιματοκυλίστηκε ο τόπος άδικα. Χύθηκε αδερφικό αίμα. Χάθηκαν τόσες ζωές. Και μήπως ειρήνεψαν οι καρδιές μας; Μήπως έσβησε το μίσος; Αυτό σύρθηκε σαν το ερπετό πιο βαθιά μέσα μας, γιατί το αίμα που χύθηκε το θέριεψε…»
Αργότερα, ο έρωτας και η αγάπη της για τον Παύλο θα δοκιμαστούν από το μίσος και την αδιαλλαξία δύο οικογενειών που ανήκουν σε διαφορετικούς κόσμους. Και ύστερα, οι δικοί της θα την αναγκάσουν να ζήσει το μαρτύριο της ξενιτιάς, προκειμένου να τον ξεχάσει. Άραγε, θα κατορθώσουν να βγουν αλώβητοι από τις συμφορές που αλυσιδωτά θα πλήξουν τη ζωή τους; Θα καταφέρουν με την αγάπη τους να συμφιλιώσουν τους δικούς τους, ή θα συνθλιβούν κάτω από το βάρος του μίσους;” (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Ξέρουμε το πώς λειτουργεί ο διχασμός μεταξύ των ανθρώπων απ’αρχής του κόσμου και δυστυχώς, δε σταματά τόσο εύκολα. Συμφέροντα, πολιτικά δεδομένα, πάθη, οφέλη και οφειλές, μίσος και αγάπη, ελπίδα και δυστυχία, πόνος και χαρά, πεποιθήσεις, προκαταλήψεις, μυαλά πιο ”κλειστά” κι από τις κοινωνίες στις οποίες κατοικούν, προδοσία, πόλεμος και μία εύθραυστη και πολύτιμη ειρήνη όλα γίνονται ένας λευκός καμβάς πάνω στον οποίο η συγγραφέας θα υφάνει σπιθαμή προς σπιθαμή όλη την υπόθεση του βιβλίου της. Ένα βιβλίο που κάλλιστα θα μπορούσε να βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, καθώς η συγγραφέας εκτός από μία ενδελεχή έρευνα, έχει προβεί και σε μία άρτια και εις βάθος σκιαγράφηση των χαρακτήρων των προσώπων, που μας βοηθά να τους/τις νιώσουμε οικείους/ες, αλλά και να αναπτύξουμε για εκείνους/ες θετικά, ή, αρνητικά συναισθήματα…
Τί μου άρεσε πολύ στο βιβλίο; Το γεγονός ότι η συγγραφέας έχει μία πένα που πατάει γερά τα πόδια της μέσα στο γραπτό κείμενο. Προσπαθεί να αναδείξει τις πλευρές της ανθρώπινης φύσης δίχως ”κατηγορώ”, ή, τάσεις δήθεν διδαχής. Δεν τιμωρεί και δεν ωραιοποιεί καταστάσεις, μα εστιάζει στις ανθρώπινες σχέσεις, το πώς αυτές επηρεάζονται από εξωτερικούς παράγοντες. Ποια και πόση η δύναμη της συγχώρεσης; Αρκεί, άραγε, για να ξεπεραστούν όλα τα εμπόδια, να γιατρευτούν οι πληγές και να απαλύνει μία για πάντα ο πόνος; Οι απαντήσεις θα σας δοθούν διαβάζοντας το βιβλίο!
Αναζητήστε το! Καλή ανάγνωση.
Κυριακή Γανίτη