Πως ξεκίνησε η συγγραφή του βιβλίου “Περίμενε με θα γυρίσω”; Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και αυτό το εξώφυλλο;
Έφη: Η επιμονή της κεντρικής ηρωίδας να εμφανίζεται καθημερινά μπροστά μου, με έκανε να θέλω να την μεταφέρω στο χαρτί. Την ιστορία της μου την διηγήθηκε πολλά χρόνια πριν, τη δεκαετία του ’70, μια κυρία που ήρθε σαν πελάτισσα στο μαγαζί μου. Με σημάδεψε. Την μοιράστηκα με την Λίνα ένα πρωί, κατά τη διάρκεια της παρέλασης της επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Η συγκίνηση κι ο ενθουσιασμός της, ήταν μόνο η αρχή. Ο τίτλος είναι μια κραυγή απόγνωσης, είναι υπόσχεση, είναι το ίδιο το βιβλίο. Το εξώφυλλο είναι επιλογή του εκδοτικού μας οίκου και τον ευγνωμονούμε γι’ αυτό.
Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο (δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, γερμανική κατοχή) για το μυθιστόρημά σας και πόσο διήρκησε η έρευνα; Εμπλέκεται και η μυθοπλασία στην ιστορία ή είναι όλα αληθινά γεγονότα που σας αφηγήθηκαν;
Έφη και Λίνα: Δε διαλέξαμε εμείς την εποχή, εκείνη μας διάλεξε. Η ιστορία της ζωής της Σοφίας, που αντιπροσωπεύει και τη μοίρα των περισσότερων γυναικών της μαρτυρικής εκείνης περιόδου, μας γέννησε την επιθυμία να την μοιραστούμε και να ψηλαφίσουμε τις πληγές της με τη δική μας ματιά. Η έρευνα ξεκινάει πάντα πολύ πριν από την συγγραφή ενός βιβλίου και συνεχίζεται μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Χωρίς τη μυθοπλασία, δεν ζωντανεύει μια ανθρώπινη ιστορία, όσες λεπτομέρειές της κι αν μας έχουν διηγηθεί. Μόνο στην αυτοβιογραφία του κανείς μπορεί να είναι εντελώς αληθινός.
Τι θεωρείτε πιο δύσκολο, την αμερόληπτη απόδοση των ιστορικών γεγονότων ή των συναισθημάτων-πράξεων των ηρώων στα μυθιστορήματα σας;
Έφη: Η αμερόληπτη απόδοση των ιστορικών γεγονότων θεωρώ πως είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Γιατί ακόμη κι όταν οι ήρωες είναι πρόσωπα αληθινά, τα συναισθήματά τους ανήκουν στη σφαίρα της μυθοπλασίας και εκεί φαίνεται κατά τη γνώμη μου η πραγματική ικανότητα του συγγραφέα.
Λίνα: Όταν τα πρόσωπα είναι αληθινά όπως τα δικά μας, υπάρχει όντως κάποια δυσκολία, γιατί δεν θέλουμε σε καμιά περίπτωση να προσβάλουμε τη μνήμη τους. Η απόδοση των Ιστορικών γεγονότων όμως, είναι πάντα ένα στοίχημα. Κι αυτό επειδή είναι τόσες πολλές και διαφορετικές οι αναγνώσεις τους, ανάλογα πάντα με τις πεποιθήσεις του καθενός, που έχεις την αίσθηση πως βαδίζεις πάνω σε τεντωμένο σχοινί.
Θα χαρακτήριζα τα μυθιστορήματα σας Ιστορικοκοινωνικά. Γνωρίζω πως αγαπάτε και την ποίηση-έχουν κυκλοφορήσει ποιητικές συλλογές σας! Να τολμήσω να ρωτήσω ποιο είδος αγαπάτε πιο πολύ; Έχετε σκεφτεί να δοκιμάσετε να ασχοληθείτε με κάτι διαφορετικό; Π.χ. Αισθηματικό, αστυνομικό, παιδικό βιβλίο…
Έφη: Το μυθιστόρημα είναι μια απέραντη αγάπη, που με απορροφά εντελώς. Όλες τις μου τις σκέψεις, τις επιθυμίες μου και με συντροφεύει εικοσιτέσσερις ώρες το 24ωρο. Η ποίηση είναι άλλο πράγμα. Για μένα είναι ένα παράθυρο ψυχής, που με ξεκουράζει. Όσο για τα υπόλοιπα είδη, δεν αποκλείω ούτε τα αισθηματικά, ούτε τα αστυνομικά, κανένα τους. Είμαι ανοιχτή σε όλα, αρκεί το θέμα τους να με κερδίσει από την αρχή.
Λίνα: Το Ιστορικό μυθιστόρημα είναι ένας κόσμος ολόκληρος, με πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις που πρέπει να βουτήξεις μέσα τους, να μουσκευτείς ως το κόκαλο, να τις ζήσεις για να μπορείς να τις αποδώσεις. Στην ποίηση όμως, έχεις ένα κόσμο ολότελα δικό σου! Για μένα η ποίηση είναι η όαση στην οποία καταφεύγω για να ισορροπώ. Από τις δυο αγάπες, διαλέγω και τις δυο, για διαφορετικούς λόγους την καθεμιά και προς το παρόν τουλάχιστον δε σκέφτομαι να τις απαρνηθώ.
Έχετε ξεκινήσει να προετοιμάζετε/γράφετε κάτι καινούριο;
Έφη και Λίνα: Ναι, αλλά είναι μυστικό…
Τι είναι αυτό που δυσκολεύει περισσότερο έναν συγγραφέα; Να βρει το θέμα του, να εξελίξει την ιστορία του ή να την ολοκληρώσει;
Έφη: Να επιλέξουμε το θέμα είναι το πιο δύσκολο, γιατί εμείς οι δυο με την άριστη συνεργασία μας μπορούμε να εξελίξουμε και να ολοκληρώσουμε όλων των ειδών τις ιστορίες και τα θέματα.
Λίνα: Το πιο δύσκολο πράγμα για μένα είναι, να τα ξαναβρείς με τους ήρωες όταν αποφασίζουν να αυτονομηθούν. Κάτι που το κάνουν εντελώς ξαφνικά και σου αλλάζουν όλα τα δεδομένα. Έχει όμως κι αυτό την ομορφιά του. Ανακαλύπτεις πτυχές του χαρακτήρα τους, που δεν θα τις έβλεπες αλλιώς.
Ο καθένας από εμάς έχει στο μυαλό του μια εικόνα για τους συγγραφείς της αρεσκείας του, βασισμένη στα κείμενά τους και στις απαντήσεις των συνεντεύξεων που δίνουν. Μιλήστε μας λίγο για σας, για την καθημερινότητα σας, γι’ αυτά που αγαπάτε να κάνετε κι αυτά με τα οποία είστε αναγκασμένες να συμβιβάζεστε. Διαφέρει πολύ η ζωή ενός συγγραφέα από αυτή των αναγνωστών του;
Έφη και Λίνα: Στην πραγματικότητα κι ο συγγραφέας ένας αναγνώστης είναι. Λίγο πιο φανατικός ίσως, αλλά αναγνώστης. Έτσι νιώθουμε τουλάχιστον εμείς.
Έφη: Η καθημερινότητά μου εμένα προσωπικά, δεν είναι πάντα η ίδια. Αγαπώ τη θάλασσα, το μαγείρεμα για τους αγαπημένους μου, το χουζούρι στο σπίτι, το διάβασμα και το γράψιμο κυρίως τις νύχτες. Απλά επειδή το μυαλό μου γυρεύει συνεχώς καινούριες ιδέες και απαντήσεις, είμαι συχνά αφηρημένη και απούσα.
Λίνα: Η δική μου καθημερινότητα δεν άλλαξε και πιστεύω πως δεν διαφέρει από κείνη των υπόλοιπων ανθρώπων. Μόνο οι ώρες που αφιερώνω στο διάβασμα έγιναν περισσότερες, η τηλεόραση βγήκε από την πρίζα, το τηλέφωνό μου δεν το χρησιμοποιώ τόσο συχνά κι ο χρόνος απέκτησε μια καινούρια ιδιότητα. Χάνεται πίσω από τις λέξεις όταν γράφω και δεν καταλαβαίνω πώς περνάει. Η αγαπημένη μου συνήθεια είναι να διαβάζω με ένα σακουλάκι ηλιόσπορους για συντροφιά. Λατρεύω τα παγωτά, τις βόλτες στην παραλία, να βλέπω ταινίες στον κινηματογράφο, τα κινούμενα σχέδια, τις πολύτιμες ώρες με τις φίλες μου-που ποτέ δεν μου είναι αρκετές- να πηγαίνω την Κυριακή στην εκκλησία και να είναι γελαστά τα μάτια των ανθρώπων που αγαπάω.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα, το αγαπήσατε και θα μας το προτείνατε ανεπιφύλακτα;
Έφη: Το «Θολός βυθός» του Γιάννη Ατζακά, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ.
Λίνα: Το «Διπλωμένα φτερά» του Γιάννη Ατζακά, από τις ίδιες εκδόσεις. Εκείνη η γριά Βενετιά του, αξέχαστη θα μου μείνει.
Άννα Πατέρα
meareseitobiblioafou.blogspot.com